چکیده:
اعتیاد به مواد یکی از مهمترین مشکلات و بیماریهای قرن حاضر است که نگرانی وسیعی را در سطح جهان ایجاد کرده است و حل مسئلة اعتیاد در جامعه از اهمیت زیادی برخوردار است. هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر ذهنآگاهی و فعالیت بدنی بر ویژگیهای رفتاری و پیشگیری از بازگشت زنان معتاد بود. تعداد 60 نفر از معتادان، ازبین کمپهای ترک اعتیاد شهر تبریز بهصورت تصادفی چندمرحلهای انتخاب شدند. آنها در چهار گروه ذهنآگاهی، فعالیت بدنی، ذهنآگاهی و فعالیت بدنی و گروه کنترل، براساس سن و قد قرار گرفتند. برنامة ورزش هوازی بهصورت 24 جلسه، هر هفته سه جلسه و هر جلسه 60 دقیقه و مداخلات ذهنآگاهی هشت هفتة یکجلسهای و هر جلسه 60 دقیقه انجام شدند. قبل و بعد از اجرای مداخله، آزمودنیها پرسشنامههای تابآوری و خودکارآمدی را تکمیل کردند و آزمایش اعتیاد در ابتدا، انتها و دو ماه بعد از مداخلات گرفته شد. در این پژوهش، از تحلیل واریانس چندمتغیره استفاده شد. نتایج نشان داد که در گروه ترکیبی ذهن آگاهی و فعالیت بدنی نسبت به گروههای دیگر، تابآوری و خودکارآمدی بهتری وجود دارد و افراد این گروه بازگشت کمتری دارند. با توجه به نتایج بهدستآمده، فعالیت بدنی همراه با مداخلات ذهنآگاهی میتواند عوامل روانشناختی معتادان زن را بهبود بخشد و بهعنوان یک درمان غیردارویی در دورۀ ترک کمککننده باشد.
خلاصه ماشینی:
نتایج نشان داد که در گروه ترکیبی ذهن آگاهی و فعالیت بدنی نسبت به گروه¬های دیگر، تاب¬آوری و خودکارآمدی بهتری وجود دارد و افراد این گروه بازگشت کمتری دارند.
برنامۀ مداخله ذهنآگاهی با داشتن محتوای گسترده در تمام زمینهای زندگی مانند تمرینات ورزشی، کنترل توجه و تمرکز، کسب مهارتهای مقابله¬ای صحیح و مؤثر در برخورد با حوادث استرس¬زای زندگی، آشنایی با بیماری و تغییر نگرش بیمار نسبت به آن، تغییر در الگوهای فکری و نگرشی، آموزش آرام¬سازی پیشرفته، آموزش مدیریت زمان و مدیریت استرس و ایجاد روحیه¬ای شاد و با نشاط، باعث کاهش میزان سطح استرس، اضطراب و افسردگی در معتادان میشود و از میزان شدت و وخامت بیماری میکاهد و احتمالا پیامدهای نامطلوب ناشی از سوءمصرف مواد را کاهش می-دهد (خنا و گریسون ، 2013).
بنابراین، همانطورکه نتایج نشان داد، شاید بتوان گفت که تلفیق تمرین ذهنآگاهی و فعالیت بدنی با توجه به اثرهای مختلف روانی و جسمانی دو روش یادشده که قبلا ذکر شد، بهترین روش برای جلوگیری از بازگشت است.
The aim of present study is to investigate the effect of mindfulness and physical exercise on addicted women's behavior characteristics and preventing them from further addiction.
The results showed that in mindfulness and physical activity group the resiliency and self-efficacy was significantly improved when compared to the other groups and the individuals were less desired to be addicted again.
According to the results, physical activity along with mindfulness intervention can improve addicted women's psychological factors and can be utilized as a non-drug treatment while quitting adiiction.
Keywords: Mindfulness, Physical Exercise, Resiliency, Self-Efficacy, Preventing, Addicted Women