چکیده:
از برجستهترین موارد تاریخ زرتشتیان» مهاجرت بخش اعظمی از آنها به سوی کشور
هندوستان است. که بعدها به پارسیان هند معروف شنند. در خحصوصی مهاجرت ایرائیان به
هندوستان, تاریخی از زمان قدیم موجود نیست» مگر رسالة مختصری در نظم فارسی نسبتا
قدیم مشهور به «قصه سنجان» که داستان مهاجرت گروهی از زرتشتیان ایران پس از فتح
اعراب را بازگو میکند.
این مقاله سعی دارد ضمن استناد به اشعار قصة سنجان» کیفیت مهاجرت پارسیان و
رویدادهای مهم آن را مورد بحث و بررسی قرار دهد.
خلاصه ماشینی:
کلید واژهها: قصة سنجان، زرتشتیان، پارسیان، هندوستان مقدمه با بعثت نبیاکرم(ص) تحو لات عظیمی در کل جهان صورت گرفت، در این میان ایرانیان وقتی ندای توحید را شنیدند دسته دسته به سوی اسلام گرویدند، طبیعی است که در تغییرات سیاسی و دینی عدهای مقابل دین جدید قد علم کنند و مانع بروز چنین تغییراتی شوند، همین امر در ایران نیز صورت گرفت، با ورود اسلام به این سرزمین جمع کثیری از مردمانش مسلمان شدند، ولی در بین این خیل عظیم، گروهی در همان دین قبلی باقی ماندند و عدهای دیگر جلای وطن کردند تا در سرزمینی دیگر بتوانند آداب و رسوم قبلی را حفظ نمایند و به اصطلاح خود هویت دینی آباء و اجدادی را حفظ کرده برای آیندگان نگه دارند.
از محتوای اشعار قصة سنجان چنین برمیآید که سرودن این اشعار هم زمان با ایام پیری کیقباد بودهاست: {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} دربارة منبع دریافت داستان مهاجرت پارسیان به هند نیز، بهمن کیقباد در منظومة خود اشاراتی دارد و اعلام میکند که این قصه را از موبد و دستوری مورد وثوق و عالمی مشهور شنیده و سپس آن را به نظم درآوردهاست؛ همچنین متذکر میشود که اصل داستان مفصل بودهاست و وی در نقل آن به اختصار سخن گفته و حدود یک صدم آن را نقل کردهاست: {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} جایگاه ادبی اشعار قصة سنجان از بررسی اشعار قصة سنجان می توان دریافت که اشعار قصة سنجان ارزش ادبی ندارد بسیار خام و سست است.
{مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} در دایرةالمعارف بزرگ اسلامی نیز قصة مهاجرت زرتشیان چنین بازگو شدهاست: «گروهی از زرتشیان که حدود یک قرن، در نواحی کوهستانی پناه جسته بودند به شهر هرمز در کرانههای جنوبی ایران رفتند و پانزده سال در آنجا ماندند و سپس با کشتی راهی هند شدند.