چکیده:
هنرمندان نوظهور در آستانه انتخاب مسیر در دوراهی ارزشهای بازار و ارزشهای هنری قرار دارند. هنرمندان برای ورود به دنیای هنر باید ارزشهای یک دنیای واژگونه را بپذیرند؛ هنرمندان تازهکار، آماتورها و تازه فارغالتحصیلان هنر، امیدوارانه برای تحقق هنر ناب و خالص تلاش میکنند؛ هنری که موفقیت آن، به معنای موفقیت در فروش نیست، بلکه برعکس شکست تجاری یک اثر هنری ممکن است به یک موفقیت نمادین در دنیای هنر تبدیل و تعبیر شود. هنرمندان نوظهور باید بتوانند به توافق جامعه هنری و جامعه بازار پیرامون آینده فعالیت هنریشان دست یابند. آنها باید بتوانند میان ارزشهای زیباشناختی و ارزشهای بازار یک توازن برقرار سازند. پیمودن این راه با کمک گالریها ممکن است. در این مقاله برای مطالعه موقعیت هنرمندان نوظهور در ایران به مطالعه عملکرد گالریها و نمایشگاههای فروش پرداخته خواهد شد؛ سپس با مطالعه میدانی نمایشگاه سالانه هفت نگاه، نقش این رویداد در معرفی هنرمندان نوظهور به جامعه هنری ایران مورد ارزیابی انتقادی قرار گرفت و این پرسش در مرکز مطالعه قرار گرفت که ارزشهای هنری و ارزشهای اقتصادی در بازار فروش هفت نگاه چه همسویی و تعارضهایی دارند؟ روش مطالعه مبتنی بر مطالعه میدانی (در چهار دوره 1391 تا 1394) هفت نگاه است که طی آن هنرمندانی که حداقل در سه دوره آثارشان به فروش رفته مورد ارزیابی قرار گرفتند و بخشی از آنها بهعنوان هنرمندان نوظهور شناسایی شدند. آثار این هنرمندان نوظهور توسط گروه داوران (متشکل از نه نفر از منتقدان، گالریداران و هنرمندان) مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که اختلاف دیدگاه زیادی میان ارزشهای فعالان جامعه هنری و ذینفعان بازار هنر ایران وجود دارد؛ در این بازار، معیارهایی چون نوآوری و نوجویی هنرمند کمترین اهمیت (کمترین ضریب تاثیر در مدل رگرسیون) را دارند و در مقابل آنچه اهمیت دارد کاهش ریسک پذیرش هنرمند در بازار با ترغیب هنرمند به پیروی از الگوهای زیبایی شناسی رایج در بازار است.