چکیده:
یکی از اهداف سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در طول چهار دهه، حفظ ثبات و امنیت خلیجفارس در چارچوب همکاری با کشورهای منطقه و خروج نیروهای فرا منطقهای بوده است. برخلاف تلاشهای امریکا مبنی بر گسترش ایران هراسی در منطقه و حذف جمهوری اسلامی ایران از مناسبات امنیتی خلیجفارس، مسئولان نظام در تلاش بودند تا مناسبات سیاسی خود را با کشورهای منطقه بهبود بخشند و بدینوسیله بتوانند نظام امنیتی همیارانه را در خلیجفارس به وجود آورند؛ اما باوجود تلاشهای صورت گرفته توسط جمهوری اسلامی ایران، خلیجفارس همچنان با چالشهای امنیتی گوناگونی مواجه است.
هدف این مقاله بررسی چالشهای امنیتی پیش رو، برای اهداف جمهوری اسلامی ایران در منطقه هست. تا بدینوسیله، بهترین راهکار موجود برای حل این معضل را ارائه نماییم.
خلاصه ماشینی:
com)"/> سعید گازرانی=" استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد"/> چکیده یکی از اهداف سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در طول چهار دهه، حفظ ثبات و امنیت خلیجفارس در چارچوب همکاری با کشورهای منطقه و خروج نیروهای فرا منطقهای بوده است.
پیشینه تحقیق لازم به ذکراست، مطالعاتی عینا تحت این موضوع صورت نگرفته؛ اما مقالهها و کتب مختلفی مرتبط با موضوع تحقیق در سه بخش سیاستهای کشورهای عربی در مقابل کشورهای بیگانه و خارج از منطقه بهویژه آمریکا، چالشهای امنیتی موجود در منطقه و سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در قبال منطقه خلیجفارس وجود دارد.
از مفاهیم مطرح در تئوری واقعگرایی که میتوانیم از آن در بررسی سیاست دولتهای منطقه خلیجفارس استفاده کنیم، مفاهیم معمای امنیت و بازدارندگی است: معمای امنیت/> بر اساس این نظریه، کشورها در مواجهه با آنچه (درست یا نادرست) ازلحاظ امنیتی تهدید تلقی میکنند، دست به اقدامهایی میزنند که ازنظر خودشان کاملا ماهیت تدافعی دارد و معمولا مفروض میگیرند که نیات حقیقی مسالمتآمیز آنها، برای همسایگان نیز واضح است؛ درحالیکه چنین نیست و همسایگان، درک و تصور دیگری دارند.
بنابراین، تحت تأثیر دیدگاههای امام خمینی، مهمترین اهداف سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران (که شامل حوزهی خلیجفارس نیز میگردد) عبارتاند از: 1) تلاش در جهت تشکیل امت واحد جهانی: در اصل 11 قانون اساسی اشاره دارد بهحکم آیه «إن هذه امتکم امه واحده و أنا ربکم فاعبدون» همه مسلمانان یک امتاند و دولت جمهوری اسلامی موظف است سیاست کلی خود را، بر پایهی ائتلاف و اتحاد ملل اسلامی قرار دهد و کوشش پیگیر به عمل آورد تا وحدت سیاسی، اقتصادی و فرهنگی جهان اسلام را تحقق بخشد (محمدی، 1384: 30).