چکیده:
هدف: تامین اجتماعی برای مشمولان بیمه از کارافتادگی نرخ جایگزینی بالاتری نسبت به مشمولان
بیمه بازنشستگی فراهم میکند. این واقعیت دو موضوع را نمایان میکند: ۱. مشمولان بیمه از کارافتادگی
دارای درآمد شغلی کمتری هستندء درحالی که مزایای تامین اجتماعی تصاعدی است؛ ۲. مزایای بیمه
ا زکارافتادگی در صورت تقاضای زودتر از موعد مقررء کاهش نمییابد. این پروژه از مطالعات بازنشستگی
و سلامت۲ (HRS) مربوط به سالهای ۱۹۹۲ تا ۲۰۱۰ و سوابق درآمدهای سازمان تامین اجتماعی
که به چندبخش از جمله نرخ جایگزینی تامین اجتماعی برای کارکنان بازنشسته و مشمولان بیمه
ازکارافتادگی تقسیم میشود استفاده میکند. این پروژه همچنین میزان تفاوت بین نرخ جایگزینی
کل سایر منابع درآمدی به غیر از تامین اجتماعی و تفاوتهای بین بازنشستگان و مشمولان بیمه
از کارافتادگی را بررسی میکند تا تفاوت رفاه کنونی بازنشستگان دو گروه را بیاید.
روش: این مقاله با رجوع به آمارها و اطلاعات منابع دیگر، خاصه به مدد آمارهای سازمانهای بینالمللی
سامان انجام شده است؛ ازاینرو روش غالب این مقاله؛ اسنادی است و با بررسی نرخهای جایگزینی بر
اساس آمارهای رسمی سازمانهای بیمهگر سامان مییاید.
یافته: یافتهها نشان میدهد که حدود نیمی از مزیت ۱۰ درصدی در نرخهای جایگزینی تامین اجتماعی برای
افراد ذینفع بیمههای ازکارافتادگی به دلیل تعدیلهای اکچوثریال مربوط به مزایای بازنشستگی است که
دلالت بر این دارد که درآمد شغلی بین کارگران بازنشسته و افراد ذینفع بیمه از کارافتادگی متفاوت نمیباشد.
اما به طور قابل ملاحظهای نرخ جایگزینی کل برای مشمولان بیمه از کارافتادگی پایین است.
نتیجه: برخلاف نقش مهم تامین اجتماعی در فراهم کردن یک منبع درآمد، مشمولان بیمه ا زکارافتادگی
پس از بازنشستگی وضع بدتری نسبت به کارگران بازنشسته دارند.