چکیده:
ظهور منجی از مهمترین مسائل اعتقادی اسلام است که آسیبهایی آن را تهدید میکند که از جمله آنها، یاس از ظهور است، این نگاشته با روش تحلیل محتوا و واژگان درصدد شناسایی زمینههای یاس از ظهور و ارائه راهکارهایی مبتنی بر قرآن کریم است، یافتهها نشان میدهد این آسیبها در سه حوزه شناختی، عاطفی و رفتاری بروز میکنند که اولی شامل مواردی چون استبعاد در ظهور، ندانستن حکمت غیبت یا دچار پوچگرایی شدن است، در حیطه عاطفی نیز مواردی مانند: اثرکرد تبلیغات منفی، سقوط ارزشها و ترس و در حوزه رفتاری؛ شکل گرفتن یاس بر پایه مشکلات عملی موجود، طولانی شدن زمان غیبت، وجود مهدیهای کاذب، شتابزدگی یا برخی تحریفها، از جمله زمینههای بروز یاس از ظهور است. درباره راهکارها هم، تقویت باور و ایمان و خواندن دعاهایی که در اینباره وارد شده مانند دعای غریق، توجه به حکمتهای غیبت، شناخت صحیح از حضرت و عملکرد ایشان در زمان ظهور، حفظ ارزشهای اسلامی، اعتماد به خداوند و وعدههای او و انتظار پویا، از جمله راهکارهای مواجهه با یاس از ظهور است.
ظهور المنقذ هو واحد من أهم قضایا الاعتقادی فی امسلام التی تهدده خسارات منها الیاس
من الظهور، هذا المکتوب مع طریقة تحلیل المحتو و الالفاظ یسعی إلی تحدید مجالات
للیاس عن الظهور و تقدیم الحلول مبنی علی القرآن الکریم، النتائم تظهر ان هذه الخسارات
تحدا فی ثلاثة مجالات المعرفیة و العاطفیة والسلوکیة، الف ة الأولی تشمل أشیاء مبل: التصور
بأن یکون الظهور بعیدة، عدم معرفة علة الغیبة و الحصول علی وقوا العدمیه. فی المجال
العاطفی ایضا یشمل أشیاء من هذا القبیل: التأثیر للإعلان السلبی و الخوف و فی مجال السلو
بروز الیاس علی أساس المشاکل العملیة القائمة، الغیاب المطول، وجود المهدی الکاذبة، تسرع
و بع التشوهات من مجالات الیأس عن الظهور و هنا حلول منها تعزیز امیمان، قراءة
الادعیة التی تورد لهذا المجال کدعاء الغریق، الاهتمام بحکمة الغیاب، الفهم الصحیح للإمام
المهدی وأدائه فی وقت ظهوره، الحفاظ علی القیم امسلامیة، ثقة فی الله و وعوده و الانتظار
الدینامیکی.
خلاصه ماشینی:
در حیات دنیوی هم امید، معمولاً با هدف پربارتر بودن زندگی و دوری از رنج و ملال است، شاهد این مسئله اینکه قرآن کریم در توصیف آخرت _ که نعمتهایش شبیه نعمتهای دنیاست (بقره: 25) (میبدی، 1371، ج1: 110)_ نعمتهای سرای دیگر را ماندگار و از بین نرفتی عنوان کرده (مانند: توبه: 21، بقره: 81 و جزآن) که این مسئله نشان میدهد نعمت زودگذر مطلوب انسان نیست، تا این مسئله باعث امید فرد و ایمان و انجام عمل صالح از سوی او گردد، به عبارت دیگر این دست از آیات، مطلوبیت این نعمتها را به صورت غیرمستقیم در دنیا هم بیان میکند چراکه ذهن بشر تنها امور مادی را درک میکند، از همین روست که انسان امیدوار، همواره به دنبال چنین شرایطی است تا آن را برای خود رقم زند، موید آن آیاتی است که از مؤمنانی که کسب و کار با رونق دنیایی داشته و این کسب و کار ایشان را از خدا باز نداشته، تمجید میکند (نور: 37) که به صورت غیرمستقیم بر مطلوبیت تلاش برای دنیایی برخوردارتر در کنار ایمان و عمل صالح دلالت دارد.