چکیده:
هدف: هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر استرس ادراک شده، تابآوری و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور شهر لردگان در سال 1395 تا 1396 بود. روش: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه و دوره پگیری سه ماهه بود. نمونه شامل 40 نفر از بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور مراجعه کننده به بیمارستان شهداء لردگان بود که به روش نمونهگیری هدفمند مبتنی بر ملاکهای ورود و خروج انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه، جایگزین شدند (هر گروه 20 نفر). گروه آزمایش، درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی را طی هشت جلسه دریافت کردند وگروه کنترل هیچ گونه مداخلهای دریافت نکردند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامههای استرس ادراک شده کوهن و همکاران (1983)، تابآوری کانر و دیویسون (2003) و کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (SF-26) استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل دادههای آماری از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر، استفاده شد. یافتهها: نتایج نشان داد که بین گروه آزمایش و گواه، از لحاظ استرس ادراک شده، تابآوری و کیفیت زندگی تفاوت معنی داری وجود دارد و در دوره پیگیری نیز این تفاوت مشهود است (001/0>P). بدین ترتیب که درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی توانسته بر استرس ادراک شده، تابآوری و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور تاثیر معنادار داشته باشد.نتیجهگیری: درمان شناختی مبتنی بر ذهنآگاهی تلویحات کاربردی مفیدی در کاهش استرس ادراک شده، افزایش تابآوری و بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور دارد.
Aim: The aim of this study was to determine the effectiveness
of cognitive therapy based on mindfulness on perceived
Stress, resilience and quality of life in Thalassemic major
patients in Lordegan in 2015-2016. Method: This is a semiexperimental
study with pre-test and post-test design with
control group and period. The sample was consisted of 40
patients with thalassemic major who referred to Lordegan
Shohada hospital and were selected by purposeful sampling
based on entry and exit criteria and randomly assigned to two
groups of experimental and control. The experimental group
received acceptance and commitment-based therapy, while
the control group did not receive any intervention until the
end of the project. Data were collected by perceived stress
questionnaire Cohen et al. (1983), Researcher Conner &
Davison (2003), and World Health Organization Quality of
Life (SF-26). Results: The results showed that there was a
significant difference between the experimental and control
groups, in terms of perceived stress, resilience and quality of
life (P <0.001). So, cognitive-mindedness-based therapy can
have a significant effect on perceived stress, resilience and
quality of life in patients with thalassemia major.
Conclusion: Cognitive therapy based on mindfulness is a
useful practice in reducing perceived stress, increasing
resilience and improving the quality of life of patients with
thalassemia major.