چکیده:
در سال های گذشته تغ ییرات و تحولات گسترده ای را در مصر شاهد بوده ایم که این تحولات فراتر از مصر و
منطقه خاورمیانه، در ابعاد بین المللی قدرت های بزرگ را نیز مشغول به خود کرد. پس از ناکامی اسلا مگرایان و شکست مرسی در کمتر از کی سال و روی کار آمدن ژنرال السیسی، روسیه از این تحولات استقبال کرده و شرایط را برای تجدید روابط سیاسی، نظامی و اقتصادی مناسب دیده است بر همین اساس شاهد افزایش تحرکات روسیه در این کشور هستیم. حال باتوجه به این موارد سوالی که نگارندگان پژوهش حاضر با روش توصیفی تحلیلی و با بکارگیری نظریه واقع گرایی تدافعی درصدد پاسخ به چرایی آن برآمد هاند این است که سیاست خارجی روسیه در قبال مصر پس از روی کار آمدن السیسی چگونه بوده است و روسیه چه اهدافی را دنبال میکند؟ طبق نتایج پژوهش حاضر روسیه پس از کودتای السیسی درصدد بهر هبردای از تحولات مصر در جهت اهداف و منافع ملی خود بوده است و سیاست خارجی روسیه در مصر بر مبنای همکاری و ائتلاف با شر کی قدیمی و راهبردی و تقویت روابط سیاسی، اقتصادی و نظامی با مصر در دوران السیسی می باشد
In recent years, we have witnessed widespread developments in Egypt that not only affected Egypt and the Middle East, but in the international dimension has affected the great powers. After Islamists failure and Morsi’s defeat in less than a year and the arrival of General al-Sisi, Russia has welcomed these developments and Putin sought renewed political, military and economic relations. As a result, Russia and Egypt are growing closer. Defensive realism has been used as an analytical framework for understanding the foreign policy of Russia toward Egypt. This research seeks to answer this question “What is Russia’s foreign policy toward Egypt after the arrival of al-Sisi and what goals does Russia pursue?” According to the findings of the research, Russia, after the coup d’etat, sought to take advantage of Egypt’s developments for its own national interests, and Russia’s foreign policy in Egypt is based on cooperation and coalition with an old and strategic partner. Russia’s goal is to strengthen political, economic and military ties with Egypt under al-Sisi.
خلاصه ماشینی:
هرچند برخي تحليل گران به ويژه انديشکده هاي غربي بر اين باور هستند که رويکرد روسيه در خاورميانه دنبال کردن سياست خارجي تهاجمي ، فرصت طلبانه و غيرسازنده است و شاهد مدعي خود را حضور نظامي روسيه در سوريه مي دانند اما به نظر مي رسد با توجه به چالش هاي امنيتي ناشي از بروز تحولات جديد سياسي - امنيتي در منطقه خاورميانه حضور روسيه در اين منطقه به ويژه کشورهاي حوزه درياي مديترانه در راستاي افزايش امنيت نسبي و در چارچوب نظريه رئاليسم تدافعي قابل تبيين است .
هرچند برخي از تحليل گران بر اين باور هستند که سياست خارجي روسيه در قبال منطقه خاورميانه بايد با رئاليسم تهاجمي مورد بررسي قرار گيرد؛ چرا که روسيه به دنبال افزايش قدرت جهاني و به دنبال بازگشت اقتدارآميز گذشته خود به منطقه خاورميانه است ؛ اما به نظر مي رسد نگاه دقيق تر آن است که روسيه به دنبال پيشگيري از تهديدات از جانب تروريسم بين المللي و شکل گيري جريان هاي افراطي و جدايي طلب در حوزه نفوذ خود است و درعين حال به طور طبيعي روسيه از طريق تقويت روابط با متحدان خود و خصوصا جريان مقابل اسلام گرايان مي تواند به اين هدف دست يابد.
اهميت سياسي و امنيتي مصر براي روسيه به نظر مي رسد پس از آن که مسکو براي اولين بار پس از پايان جنگ سرد در اقدامي پيش دستانه به شکل مستقيم وارد بحران سوريه به عنوان يک بحران بين المللي شد و با مداخله نظامي خود در اين کشور موفقيت هايي به دست آورد و ابتکار عمل را در اختيار گرفت در تلاش است تا شريک ديگري نيز در منطقه پيدا کند و از طريق آن بار ديگر روابط با خاورميانه را توسعه دهد.