چکیده:
برخی از محققان قائل به همعرض بودن قرآن و سنت در حجیت بوده و سنت را در حالی که میتواند از قرآن کمک بگیرد در بخشی از اینکه قرآن درآن ساکت است، دارای استقلال میدانند، این نظریه برخلاف دیدگاه علامه طباطبایی و شاگردش آیت الله جوادی آملی است، که حجیت سنت را بر خواسته از قرآن و در طول آن میدانند، در این مقاله با روش تحلیلی، درصدد نقد دیدگاه اول برآمده و دلائلی از قبیل: قرآن آبشخور همه معارف سنت نه بخشی از آن، حجیت سنت وامدار آیات قرآن، قرآن معیار سنجش روایات، ترجیح ما وافق القرآن در تعارض روایات، ارائه شده است، دست آورد تحقیق حاکی از آن است که ادله قائلان به حجیت استقلالی سنت مثل، منبع بودن وحی برای سنت و دلیل عقلی بر حجیت سنت و نوگستر بودن آن، و عرضه روایات به سنت، نه تنها تمام نیست، بلکه برخی از آن به صورت غیرمستقیم حجیت سنت را در طول حجیت قرآن میداند و نه عرض آن.
Some scholars believe that sunnah is as authoritative as the Quran and consider sunnah to be independent while being able to seek help from the Quran about the issues on which the Quran is silent. This theory is contrary to the view of Allameh Tabatabaei and his student Ayatollah Javadi Amoli, who believe that the authority of sunnah originates from the Quran and sunnah is not as authoritative as the Quran. Using the analytical method, this article has sought to critique the first view and has given such reasons as ‘the Quran is the source of all the teachings of sunnah, not part of it’, ‘sunnah owes its authority to the verses of the Quran’, ‘the Quran is the criterion for evaluating narrations’ and ‘when a conflict occurs between narrations, the narration which complies with the Quran is preferred’ in support of the second view. The findings reveal that the reasons given for the independent authority of sunnah, e.g. the revelation is the source of sunnah, there are rational reasons for the authority of sunnah, belief in the independent authority of sunnah has a modernistic nature and narrations are judged by comparing them with sunnah, are not only incomplete, but some of them indirectly consider sunnah as authoritative as the Quran and do not put it second to the Quran in authority.
خلاصه ماشینی:
نقدي بر نظريه استقلالي بودن حجيت سنت با تکيه گاه بر ديدگاه علامه طباطبايي و آيت الله جوادي آملي 3 رقيه جبرئيلي جلودار١، سيدقاسم حسيني ٢، عبدالله جبرئيلي جلودار (تاريخ دريافت مقاله :٩٨/١٠/١ ـ تاريخ پذيرش مقاله : ٩٩/٣/١١) چکيده برخي از محققان قائل به هم عرض بودن قرآن و سنت در حجيت بوده و سنت را در حالي کـه مـيتوانـد از قرآن کمک بگيرد در بخشي از اينکه قرآن درآن ساکت است ، داراي استقلال ميداننـد، ايـن نظريـه بـرخلاف ديـدگاه علامه طباطبايي و شاگردش آيت الله جوادي آملي است ، کـه حجيـت سـنت را بـر خواسـته از قـرآن و در طـول آن ميدانند، در اين مقاله با روش تحليلي، درصدد نقد ديدگاه اول برآمده و دلائلي از قبيل : قرآن آبشـخور همـه معـارف سنت نه بخشي از آن، حجيت سنت وامدار آيات قرآن، قرآن معيار سنجش روايات، ترجيح ما وافق القرآن در تعارض روايات، ارائه شده است ، دست آورد تحقيق حاکي از آن است که ادله قائلان به حجيت استقلالي سنت مثل ، منبع بـودن وحي براي سنت و دليل عقلي بر حجيت سنت و نوگستر بودن آن، و عرضه روايات به سنت ، نه تنها تمام نيست ، بلکـه برخي از آن به صورت غيرمستقيم حجيت سنت را در طول حجيت قرآن ميداند و نه عرض آن.