چکیده:
از نظر سندی ودلالتی مناقشاتی از بزرگان ـ در توقیعی که امام زمان به آخرین نایب خود نوشتهاند ـ وارد شده که در پاسخگویی به این نتیجه رسیدیم که این روایت از نظر سندی و دلالتی، معتبر و وقوع مرگ سمری در زمان تعیینشده از معجزات امام زمان محسوب میشود و از نظر امامیه، این خود دلیل قاطعی است که این توقیع از سوی حضرت حجت4 صادر شده است. و تعدد نقل در کتابهای بزرگان مذهب از قدما و متاخران و معاصران، بدون اشاره به ضعف و ردّ آن را میتوان یکی از شواهد ـ نه دلایل ـ اعتبار قرار داد. در مراد ادعای مشاهده در این توقیع چند احتمال وجود دارد: اول اینکه: ادعای دیدار با نیابت از آن حضرت و آوردن اخبار و دستورهایی از جانب ایشان است، دوم اینکه: فرد مدعی مشاهده، شاهد و دلیلی بر این ملاقات نداشته باشد، از آنجا که این دو نوع دیدار، زمینه را برای دکّانهای مدعیان دروغین باز میکند در توقیع، رد شده و مدعیان آن کّذاب و افترا زننده به حضرت معرفی شدهاند، سوم اینکه: فرد در صورت ملاقات و شناخت حضرت پرده از راز دیدار خود برنخواهد داشت و یا با ملاقات، حضرت را نمی شناسد که ادعای دیدار با حضرت را نماید. در این دو صورت که امکان دیدار حضرت وجود دارد، زمینه برای مدعیان دروغین باز نمیشود. از این رو این دیدارها با این توقیع منافاتی ندارد. نگارنده برآن است به بررسی این امر که اگر ملاقات امام مهدی در عصرغیبت ممکن است با متن آخرین توقیع امام زمان چگونه قابل جمع است و با متن این توقیع چگونه ادعای مدعیان دروغین باطل میشود بپردازد. این مقاله به روش کتابخانهای نوشته شده است.
خلاصه ماشینی:
در مراد ادعای مشاهده در این توقیع چند احتمال وجود دارد: اول اینکه: ادعای دیدار با نیابت از آن حضرت و آوردن اخبار و دستورهایی از جانب ایشان است، دوم اینکه: فرد مدعی مشاهده، شاهد و دلیلی بر این ملاقات نداشته باشد، از آنجا که این دو نوع دیدار، زمینه را برای دکّانهای مدعیان دروغین باز میکند در توقیع، رد شده و مدعیان آن کّذاب و افترا زننده به حضرت معرفی شدهاند، سوم اینکه: فرد در صورت ملاقات و شناخت حضرت پرده از راز دیدار خود برنخواهد داشت و یا با ملاقات، حضرت را نمی شناسد که ادعای دیدار با حضرت را نماید.
ir مقدمه از آنجا که مسئله مهدی موعود( و قیام و انقلاب جهانی او و اینکه او پس از ظهور ، سراسر جهان را پر از عدل و داد میکند چنان که پر از ظلم وجور شده است بارها از زبان پیامبر اسلام( امام علی( و همه امامان( نقل گردیده است، این امر سبب شده که این موضوع مورد توجه واقع شود و زمینه سوء استفاده از نام حضرت مهدی( و مباحث مهدویت را از اول قرن هجری فراهم آورد، بهگونهای که عدهای خود را مهدی موعود( دانسته یا آنکه جمعیتی به مهدی موعود بودن شخصی ـ با اینکه آن شخص چنین ادعایی نداشت ـ اعتقاد یافتند.
2 اینکه گفته شده است: «راوی، آن شیخ طوسی، به توقیع عمل نکرده است»، درست نیست؛ آن چرا که شیخ طوسی نقل کرده است، به دوران غیبت صغری مربوط میشود و توقیع، نفی ادعای دیدن در دوران غیبت کبری را مورد نظر دارد و مدعی دیدار در این را باید تکذیب کرد.