چکیده:
برجستهترین عامل فروپاشی خانواده، آسیبی تحت عنوان طلاق است که برای فرد، خانواده و اجتماع آثار ویرانگری دارد، بر این اساس این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی زوج درمانی به روش شناختی- رفتاری بر امید به زندگی و شفقت به خود در زوجین متقاضی طلاق صورت گرفت. برای اجرای پژوهش، از طرح آزمایشی تک موردی (SCED)از نوع آزمایش بالینی استفاده شد. جامعة پژوهش شامل کلیة زوجهای مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهرستان ملایر در سال 1398 بود. نمونة پژوهش شامل 6 زوج (12نفر) متقاضی طلاق بودند که با استفاده از روش نمونهگیری هدفمند انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه گمارده شدند (هر گروه 3 زوج). پروتکل زوج درمانی شناختی- رفتاری برای زوجین گروه آزمایش طی 12 جلسه اجرا گردید و آزمودنیها 3 مرتبه قبل از درمان، 3 مرتبه میانة درمان، 2 مرتبه در پایان درمان، در مرحلة پیگیری به پرسشنامة امید به زندگی و شفقت به خود پاسخ دادند. نتایج نشان داد که زوج درمانی شناختی- رفتاری بر امید به زندگی و شفقت به خود زوجین متقاضی طلاق تأثیر معناداری داشته است. چنانکه این درمان توانسته منجر به افزایش نمرات امید به زندگی و شفقت به خود زوجین متقاضی طلاق در مرحله درمان و پیگیری شود.
the present study was conducted aiming to investigate the effectiveness of couple therapy through CBT method on hope in life and self-compassion in the couples asking for divorce. For the study, a single-case trial (SCED) design of the clinical trial type was used. The statistical population included all the couples referring to consultation centers in the town of Malayer in 2019. The study samples included 6 couples (12 people) with marital conflict who were selected through purposive sampling method and randomly accommodated into experimental and control groups (three couples in each group). The CBT protocol was administered to the experimental group couples in 12 sessions, and the subjects answered the question of life expectancy and compassion 3 times before treatment, 3 times in the middle of treatment, 2 times at the end of treatment, in the follow-up phase. TThe results showed that the CBT-based couple therapy has had significant effect on the hope in life and self-compassion of the couples asking for divorce; as this therapy has been able to lead to the increase in the scores of hope in life and self-compassion in the couples asking for divorce in therapy and follow-up stages.
خلاصه ماشینی:
اثربخشی زوجدرمانی بهروش شناختی ـ رفتاری بر امید به زندگی و شفقت به خود در زوجین متقاضی طلاق مریم طجری 1 جواد کریمی 2 ، کوروش گودرزی 3 چكيده برجستهترین عامل فروپاشی خانواده آسیبی تحت عنوان طلاق است که برای فرد، خانواده، و اجتماع آثار ویرانگری دارد.
بر این اساس، این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی زوجدرمانی بهروش شناختی ـ رفتاری در امید به زندگی و شفقت به خود در زوجین متقاضی طلاق صورت گرفت.
زوجدرمانی شناختی ـ رفتاری در امید به زندگی و شفقت به خود زوجین متقاضی طلاق تأثیر معناداری داشته، چنانکه این درمان توانسته به افزایش نمرات «امید به زندگی» و «شفقت به خود» زوجین متقاضی طلاق در مرحلۀ درمان و پیگیری منجر شود.
یافتۀ اول پژوهش نشان داد که زوجدرمانی بهروش شناختی ـ رفتاری در امیدبهزندگی زوجین متقاضی طلاق تأثیر معناداری داشته، چنانکه این درمان توانسته به افزایش نمرات امید به زندگی زوجین متقاضی طلاق در مرحلۀ درمان و پیگیری منجر شود.
یافتۀ دوم پژوهش نشان داد که زوجدرمانی بهروش شناختی ـ رفتاری در شفقت به خود زوجین متقاضی طلاق تأثیر معناداری داشته، چنانکه این درمان توانسته به افزایش نمرات شفقت به خود زوجین متقاضی طلاق در مرحلۀ درمان و پیگیری منجر شود.
براساس یافتههای حاصل از این پژوهش، پیشنهاد میشود از زوجدرمانی مبتنیبر درمان شناختی ـ رفتاری درجهت افزایش بهبود امید به زندگی و شفقت به خود در زوجین متقاضی طلاق در سطح مراکز مشاوره و کلینیکهای روانشناختی بهره برده شود.