چکیده:
هدف: این پژوهش، با هدف تعیین اثربخشی برنامه مهارتهای زندگی (خودآگاهی، مقابله با استرس، همدلی) بر اساس فرهنگ بومی بر شادکامی و تابآوری زنان مطلقه انجام شد. روش: روش پژوهش کمی از نوع نیمه آزمایشی است. جامعه آماری شامل کلیه زنان مطلقه بین 30 تا 40 سال مراجعهکننده به مراکز مشاوره و خدمات روانشناختی شهر کرمان در نیمه اول سال 1395 بود که از میان آنها 30 نفر با روش نمونهگیری دردسترس انتخاب و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (15 نفره) جایگزین شدند. جهت جمعآوری دادهها از پرسشنامه تابآوری کانر و دیویدسون (2003) و شادکامی آکسفورد (1989) استفاده شد. برنامه آموزشی طی 11 جلسه 90 دقیقهای در گروه آزمایش اجرا و گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت و نتایج با روش تحلیل کوواریانس موردتحلیل قرار گرفت. یافتهها: نتایج نشان داد که آموزش مهارتهای زندگی بر افزایش میزان شادکامی و تابآوری گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل تاثیرگذار بوده است (01/ 0>p). نتیجهگیری: براساس نتایج میتوان گفت که برنامه مهارتهای زندگی (خودآگاهی، مقابله با استرس، همدلی) مبتنی بر فرهنگ بومی، برنامه مناسب و کارآمدی برای زنان مطلقه است و اجرای آن میتواند بر شادکامی و تابآوری این افراد موثر باشد.
Aim: The purpose of this study was to develop a life skills training based on native Iranian culture and to determine its effectiveness on the happiness and resilience of divorced women. Methods: The research method used was qualitative-quantitative. The statistical population for this research included all divorced women between the ages of 30 and 40 who referred to counseling and psychological services centers of city of Kerman in the first half of 1395 (Persian calendar), among whom 30 were selected thrgouh available sampling method and were randomly divided into two experimental and control groups (15 subjects each). To collect data, Conner and Davidson Resilience (2003) and Oxford Happiness (1989) Questionnaires were used. The training program was performed in 11 ninety-minute sessions in the experimental group, and the control group was placed in the waiting list. The results were analyzed using covariance analysis. Results: The findings showed that the content validity ratio (CVR) was calculated based on the Lavoshe method for 10 experts (0/83), and the content validity index (CVI) based on the Waltz and Bassel methods for this number was 0/80, and based on comparing these values with the acceptable value of both indicators, the content validity of the program is acceptable. Also, the results showed that life skills training had an impact on increasing the happiness and resiliency of the experimental group compared to the control group (pConclusion: According to the results, life skills program (self-awareness, coping with stress, empathy) based on indigenous culture is an appropriate and effective program for divorced women and its implementation can affect the happiness and resiliency of these individuals.
خلاصه ماشینی:
نتیجهگیری: براساس نتایج میتوان گفت که برنامه مهارتهای زندگی (خودآگاهی، مقابله با استرس، همدلی) مبتنی بر فرهنگ بومی، برنامه مناسب و کارآمدی برای زنان مطلقه است و اجرای آن میتواند بر شادکامی و تابآوری این افراد مؤثر باشد.
جدول 4: نتایج آزمون تحلیل کوواریانس تکمتغیره برای بررسی تأثیر مداخله بر متغیر شادکامی {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} بر اساس نتایج جدول 4، مقدار F بهدست آمده در سطح 001/0 معنادار است، بنابراین میتوان نتیجه گرفت که آموزش برنامه مهارتهای زندگی (خودآگاهی، مقابله با استرس و همدلی) مبتنی بر فرهنگ اسلامی بر شادکامی زنان مطلقه اثربخش است.
جدول 6: نتایج آزمون تحلیل کوواریانس تکمتغیره برای بررسی تأثیر مداخله بر متغیر تابآوری {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} بر اساس نتایج جدول 6، مقدار F بهدست آمده در سطح 001/0 معنادار است، بنابراین میتوان نتیجه گرفت که آموزش برنامه مهارتهای زندگی (خودآگاهی، مقابله با استرس و همدلی) مبتنی بر فرهنگ اسلامی بر میزان تابآوری زنان مطلقه اثربخش است.
بحث و نتیجهگیری پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی برنامه آموزش مهارتهای زندگی (خودآگاهی، مقابله با استرس، همدلی) مبتنی بر فرهنگ بومی بر شادکامی و تابآوری زنان مطلقه 30 تا 40 ساله انجام شد.
بنابراین، با مقایسه نتایج پژوهش حاضر با مطالعات قبلی، این نکته مشخص میشود که آموزش مهارتهای زندگی بهویژه مهارتهای خودآگاهی، مقابله با استرس، همدلی میتواند باعث ارتقای شادکامی در زنان مطلقه شود و تفاوتی که بین مطالعات قبلی و پژوهش حاضر وجود دارد این است که در مطالعه حاضر این مهارتها مبتنی بر فرهنگ بومی طراحی شده بودند.