چکیده:
سبکشناسی فردی (شخصی) که عبارت است از سبکشناسی یک اثر به صورت دقیق و یافتن سبک فردی و متمایز یک نویسنده یا شاعر در علم سبکشناسی جایگاه ویژهای دارد که متأسفانه در ایران کمتر به صورت علمی به آن پرداخته شده است. یکی از رویکردهای سبکشناسی که از زبانشناسی ساختگرا و شناختی نشأت میگیرد، سبکشناسی لایهای است که یک اثر را در لایههای مختلف آوایی، واژگانی، نحوی، بلاغی و ایدئولوژیک بررسی میکند. این نوع سبکشناسی را میتوان از کاملترین و دقیقترین روشهای این علم به شمار آورد. در این پژوهش به بررسی سبکشناسانة اشعار کمالالدین اسماعیل (خلاقالمعانی) و اثیر اومانی به عنوان نمایندگان اواخر قرن ششم و اوایل قرن هفتم شعر پارسی پرداخته شده است و از آنجا که همة لایههای شعری این دو شاعر در این مقال نمیگنجید، تنها لایة آوایی اشعار آنها مورد مطالعة سبکشناسانه واقع شده و سبک دو شاعر در این لایه با هم مقایسه شده است. این پژوهش نشان میدهد که دو شاعر نامبرده در لایة آوایی شعر خود به روانی وزنها، ردیفپردازی، استفاده از انواع آرایههای لفظی و گاهی قافیهپردازیهای خاص توجه ویژه نشان دادهاند و دارای سبک ویژهای هستند.
Stylistics of a work to recognize the individual and distinct style of a writer or poet is called personal/individual stylistics. This kind of stylistics is very important, but unfortunately, in Iran has been less scientifically addressed. One of the stylistic approaches stemming from structural linguistics is a layer stylistics which analyzes different layers such as phonetic, lexical, syntactic, rhetorical and ideological ones in an artwork. This type of stylistics can be considered the most complete and accurate method of this science. In this research, the poems of Kamal-al-Din Ismail and Athir Umani (6-7 Hijri century) have been surveyed in layer stylistics. Because of all layers of their poems do not fit in this article, only phonetic layer of poems has been analyzed and style of two poets in this layer has been compared. This study demonstrates that these two poets in this layer have a special style, and they have attended particularly to smooth weights, row processing, using a variety of verbal innovative and sometimes special rhyme array.
خلاصه ماشینی:
در ايـن پـژوهش بـه بررسـي سبک شناسانۀ اشعار کمال الدين اسماعيل (خلاق المعاني) و اثير اوماني به عنوان نماينـدگان اواخـر قـرن ششم و اوايل قرن هفتم شعر پارسي پرداخته شده است و از آنجا که همۀ لايه هاي شعري اين دو شـاعر در اين مقال نمي گنجيد، تنها لايۀ آوايي اشعار آن ها مورد مطالعۀ سبک شناسانه واقع شـده و سـبک دو شاعر در اين لايه با هم مقايسه شده است .
ir مقدمه سبک شناسي يکي از مهم ترين علوم ادبي است که متأسفانه ادبـاي مـا کمتـر بـه آن توجـه نشان داده اند درحاليکه اين شاخه از علوم ادبي يکـي از مهـم تـرين شـاخه هـاي ادبيـات و زبان شناسي به شمار ميآيد؛ زيرا سبک شناسي، يک متن ادبي را به طـور همـه جانبـه مـورد بررسي قرار ميدهد و ميتوان گفت تا سبک شناسي يـک اثـر بـه صـورت کامـل و دقيـق صورت نپذيرد، نميتوان آن را مورد نقد ادبـي قـرار داد.
در زمينـۀ شـعر کمال الدين اسماعيل تحقيقاتي در مورد بلاغت ، سبک و ويژگيهـاي شـعري آن صـورت گرفته است که شامل چند پايان نامه و مقاله ميشود کـه مهـم تـرين آن هـا پايـان نامـه اي در مقطع کارشناسي ارشد با عنوان «سبک شناسي شعر کمال الـدين اسـماعيل بـه عنـوان حلقـۀ پيوند سبک خراساني و عراقي» است که با توجه به مبـاني سـبک شناسـي سـيروس شميسـا انجام گرفته و به صورتي کلي به بررسي سبک اين شـاعر پرداختـه اسـت و بيشـتر ارائـه اي آماري از مختصات شعري او است ؛ زيرا برخي تصورشان از سبک شناسـي بـه دسـت دادن مختصات مختلف شـعر شـاعر از انـواع اسـتعارات و تشـبيهات و فنـون ادبـي و ارائـۀ آمـار وزن ها و قافيه هاي اشعار است .