چکیده:
خاندان طیبی یکی از خاندانهای بازرگان فارس بودند که در سالهای 725-692 هجری بر فارس و کیش حکومت میکردند. رشته اصلی فعالیت اقتصادی این خاندان، تجارت دریایی و مقرشان در کیش بود و از آنجا با مناطق مختلف آسیا، از جمله معبر در جنوب هند تجارت میکردند. در کنار صدور کالاهای گوناگون(انواع مصنوعات پنبهای، مواد خوراکی و روناس)، اسب سودآورترین کالای صادراتی به معبر و منبع مهم درآمد این خاندان بود. از این رو مسئله این بررسی چنین است که خاندان طیبی در تجارت اسب بین فارس و هند چه نقشی داشتند؟ چنین به نظر میرسد سیاست بازرگانی طیبیها، که بر شناخت وضعیت خاص بازار اسب در معبر استوار بود، چنین طراحی شده بود که تقاضای دائمی برای صادرات اسب را حفظ نمایند. نتیجه تحقیق نشان میدهد آنان کمکی به چگونگی سلامت اسبان در معبر نمیکردند و این امر باعث استمرار تقاضا برای صدور این کالا بود. برای پژوهش این موضوع از روش جمع آوری دادهها به شیوه کتابخانهای و نیز پردازش دادههای جمع آوری شده و تجزیه و تحلیل آنها به شیوه کیفی بهره بردهایم.
The Taybei family was one of the Persian merchant families that ruled Persia and Kish in the years 1292-1324 m. The main focus of the family's economic activity was maritime trading and their headquarters was in Kish; and from there, they traded with various parts of Asia, including the South Indian passageway. Alongside other exporting goods (all kinds of cotton artefacts, food and madder), horses were the most profitable export commodity to the passageway, which was situated in south of India, and an important source of income for the family. The question of present study is: What role did the Tayebi family play in the horse trade between Persia and India? ? It seems that the trade policy of the Tayebis, which have been based on understanding the specific status of the Iranian horse market at the passage, was designed to maintain a constant demand for horse exports. The results of the study show that they did not contribute to the health of Iranian horses in the passageway, and this led to a continual demand for the goods. To investigate this research, we have used the bibliographical data collection method, and the gathered data were qualitatively processed and analyzed.
خلاصه ماشینی:
در این مقاله به این مسئله توجه میشـود کـه خانـدان طیبـی، چگونـه در حوزه تجارت اسب میان فارس و هند، غلبه یافته و این تجارت را بین دو کشـور مـدیریت کرده اند؟ فرض ما چنین است که کارگزاران خاندان طیبی با شناختی که از وضـعیت طبیعـی و جامعه معبر داشتند، سیاست هایی را در خصوص تجـارت اسـب بـا آن منطقـه طراحـی و اجرا کردند که به نوعی وابستگی آن قلمرو به این کالا در دراز مـدت را تضـمین نماینـد.
٢. موقعیت دو درگاه تجاری: کیش و معبر کیش خلیج فارس ، دریایی کم عمق واقع در حاشیه غربی اقیانوس هند، فلات ایران و شبه جزیـره عربستان اسـت و از ایـن نظـر از دیربـاز جایگـاه اقتصـادی ویـژه ای در مبـادلات تمـدنی و فرهنگی بین این مناطق دارا بوده است .
وجود چنین ناوگان عظیمی نیاز به افراد کارآزموده و آشنا به فنون دریانوردی داشـت ؛ تا بتوانند مال الّتجاره های بارگیری شده در کیش را به مقصـد برسـانند و بـرای ایـن منظـور جمال الدین طیبی پسر خود بـه نـام فخرالـدین احمـد را در کـیش مسـتقر سـاخت ؛ و بـرادر کوچکترش به نام تقیالدین عبدالرحمان را به دنبال ایجاد رابطه نزدیـک بـا پادشـاهان هنـد و کنترل تجارت پرسود هندوستان و چین ، به معبر فرستاد(وثوقی، ١٣٩٥: ٤٢٣/٢).
ایـن خانـدان بـا راه انـدازی ناوگـان عظیم تجاری در جزیره کیش ، این منطقه را به یکی از ایستگاه های مهم عبـور اقیـانوس هنـد و خلیج فارس تبدیل کردند و تمام تجارت معبر را با کیش در اختیار خـود درآوردنـد.