چکیده:
هدف: تنش شغلی همراه با پریشانی روانشناختی همواره مشکلی قابل ملاحظه در پرستاران شاغل در بخش مراقبتهای ویژه محسوب میشود. پژوهش حاضر با هدف اثربخشی معنویت درمانی شناختی - رفتاری بر تنش شغلی و پریشانی روانشناختی پرستاران شاغل در بخش مراقبت های ویژه انجام شد.
روش: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیشآزمون – پسآزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر در برگیرنده تمامی پرستاران شاغل در در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان امام خمینی (ره) شهر تهران در سال 1398 بود. با عنایت به شبه آزمایشی بودن طرح، نمونهای به حجم 30 نفر با توجه به معیارهای شمول از بین افراد جامعه آماری به صورت در دسترس انتخاب شدند. اعضای نمونه به صورت جایگزینی تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. سپس شرکت کنندگان گروه آزمایش در 8 جلسه 90 دقیقهای معنویت درمانی شناختی - رفتاری شرکت کردند؛ در حالیکه اعضای گروه کنترل هیچ درمانی دریافت نکردند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه تنش شغلی کوهن (1964) و مقیاس پریشانی روان شناختی کسلر (2003) بوده است. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون تحلیل کوواریانس یک و چندمتغیره استفاده شد.
یافتهها: آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره نشان داد معنویت درمانی شناختی - رفتاری تأثیر معناداری بر تنش شغلی (77/34=F؛ 000/0=P) و زیرمقیاسهای ناکارآمدی تصوری (77/208=F؛ 000/0=P) و ابهام و محدودیت (20/5=F؛ 000/0=P) دارد. نتایج آزمون تحلیل کوواریانس یک متغیره نشان داد آموزش معنویت درمانی شناختی - رفتاری بر پریشانی روانشناختی (81/42=F؛ 000/0=P) پرستاران شاغل در بخش مراقبت های ویژه تأثیر معناداری دارد.
نتیجهگیری: طبق یافتههای این مطالعه، معنویت درمانی شناختی - رفتاری سبب کاهش تنش شغلی و پریشانی روانشناختی در پرستاران شاغل در بخش مراقبت های ویژه میشود و نمایانگر افقهای تازه در مداخلات بالینی است و میتوان از آن به عنوان یک روش مداخلهای مؤثر سود جست. بنابراین، به نظر میرسد این مداخله آموزشی برای پرستاران شاغل در بخش مراقبتهای ویژه نیز کاربردی است.
Aim: Job Stress along with psychological distress is an important problem in nurses. The aim of this research was to investigate the effectiveness of cognitive-behavioral spiritual therapy on job stress and psychological distress among intensive care unit nurses.
Method: This study was a quasi-experimental pretest - posttest with control group. The study population was consisted of all intensive care unit nurses of Imam Khomeini Hospital in Tehran City in 2020. The sample consisted of 30 (15 for each group) intensive care unit nurse that were selected by as a voluntary and randomly recruits to each of groups. Then, the participants in the experimental group participated in 8 sessions of 90 min of cognitive-behavioral spiritual therapy, while the control group did not receive any therapy. Instruments for gathering data were Cohenchr('39')s Job Stress Questionnaire (1964) and Kessler Psychological Distress Scale (2003). Then, the data were analyzed using SPSS.v21 software and statistical tests such as MANCOVA and ANCOVA.
Results: The results of MANCOVA showed that cognitive-behavioral spiritual therapy had significant impact on Job Stress (F=34.77, P=0.000) and subscales of imaginary inefficiency (F=208.77, P=0.000) and ambiguity and limitation (F=5.20, P=0.000). Furthermore, the results of ANCOVA indicate that the cognitive-behavioral spiritual therapy had significant impact on psychological distress (F=42.81, P=0.000).
Conclusion: Based on the findings of this study, cognitive-behavioral spiritual therapy decreases Job Stress and psychological distress in intensive care unit nurses and represents new horizons in clinical interventions and thus could be used as an effective interventional method. So, it seems that this intervention is an applicable treatment for intensive care unit nurse.