خلاصه ماشینی:
"بوجار لنجان بقلم میر حسن شباهنک چنان با نیک و بد سر کن که بعد از مردنت عرفی مسلمانت بزمزم شوید و هندو بسوزاند عرفی من با اینکه چندان آدم خوشسلیقهء نیستم بینهایت از اشخاص باذوق و خوشسلیقه خوشم میآید و وقتی هم که از آدم باسلیقه خوشذوقی یک بیذوقی مبینم طبعا کوک شده و تا کجسلیقهگی او را برخ او نکشم دلم آرام نمیگیرد.
چه میشود؟بکجا برمیخود؟ نیمدانم کجا خواندم که وقتی بسقراط حکیم گفتند فلان در غیبت تو بدگوئی میکرد حکیم شکر خدای را بجای آورده و از شنیدن این خبر خوشحال شد چون دلیل خوشحالی او را پرسیدند گفته بود اگر جز این بود مرا رنجشخاطر فراهم میگشت زیرا آدم بد جز بد را نمیستاید و همین بدگوئی او دربارهء من دلیل بر پاکی و روسفیدی من است نزد نیکان حال اگر کسی بگوید مقصود شاعر از این بیت چه بوده و سر کردن با نیک و بد هر دو چه لطفی دارد مرا براهی همه عمر متشکر ساخته و قرین امتنانم فرموده است."