چکیده:
هدف: این پژوهش با هدف مطالعه نقش آموزش مجازی در روابط بین فردی ادراکشده دانشآموزان نسبت به معلمان انجام شد. روش: روش این تحقیق کیفی بوده و با استفاده از طرح پدیدارشناسی به توصیف عمیق موضوع پرداخته است. شرکت کنندگان در این پژوهش 11 دانشآموز مقطع متوسطه اول شهر تهران در سال تحصیلی 98-99 بودند که به شیوه در دسترس انتخاب شدند که در مصاحبههای نیمه ساختار یافته شرکت کردند؛ دادهها به شیوه کلایزی تحلیل شد. یافتهها: در نهایت پس از تحلیل دادهها 4 مقوله اصلی و 8 مقوله فرعی به دست آمد. بر مبنای یافتههای این مطالعه، دیدگاه دانشآموز درباره محدود شدن ارتباطاتشان با معلمان، سردرگمی دانشآموزان در شرایط جدید، مسائل ماهیتی تفاوت آموزش غیرحضوری و حضوری، نگرانی دانشآموزان در رابطه با آماده نبودن زیرساختها به عنوان مؤلفههای اصلی به دست آمد. نتیجهگیری: نتایج این مطالعه، تبیینکننده بسترهای ممکن برای مداخله مثبت در رابطه معلم _ دانشآموز با توجه به شرایط موجود است.
Aim: The aim of this research was to study the role of e-learning on students’ perceived interpersonal relationships with teachers. Methods: This research has been done in the framework of qualitative research method and phenomenological design. The participants were 11 high school students in Tehran and they were selected in an accessible manner and participated in a semi_ structured interview. Data were analyzed by Klaizi method. Findings: Finally, after analyzing the data, 4 main categories and 8 sub-categories were obtained. Based on the findings, the studentchr('39')s view on their limited communication with teachers, students confusion in new situations, the nature of the differences between distance and face-to-face education, and students’ concerns about the unpreparedness of infrastructure were obtained. These component led to a comprehensive dimension of studentchr('39')s perspectives on research concerns. Conclusions: The results of this study explain the possible contexts for positive intervention in the teacher-student relationship considering the existing conditions.
خلاصه ماشینی:
پژوهشگران، مط العات بسياري را براي يافتن عوامل مؤثر بر بهبود کيفيت مسيرهاي تحصيلي اوليه دانشآموزان انجام داده و در همين مسير تمرکز زيادي بر جنبه هاي مختلف بافت کلاس و مدرسه نموده اند؛ کيفيت رابط ه معلم دانشآموز يکي از ابعاد مهم بافت کلاس است چرا که روابط ، عامل اساسي در تغييرات تحولي دانشآموز هستند )پيانتا١، ١٩٩٩(.
A. , & Zedan, D ميبايد به آنها توجه داشت ؛ بنابراين هدف پژوهش حاضر مط العه نقش آموزش مجازي در روابط بين فردي ادراک شده دانشآموزان نسبت به معلمان است .
ادراک دانش آموزان از ارتباط با معلم در آموزش مجازي مقوله هاي اصلي مقوله هاي فرعي محدود شدن ارتباطات دشواري پرسش و پاسخ ابهام در جواب سؤالات سردرگمي در شرايط جديد پيامهاي اضافه و ابهام دانشآموزان روشهاي مختلف تدريس تفاوت آموزش غيرحضوري تأثير ارتباط حضوري با معلم تأثير زبان بدن معلم آماده نبودن زيرساخت ها سرعت پايين اينترنت سرعت پايين برنامه شاد الف ( محدودشدن ارتباط ات منظ ور از محدود شدن ارتباطات، تغييراتي است که بر اثر شرايط جديد در ارتباط بين معلم و دانشآموز ايجاد شده است .
مط العه حاضر، نقش آموزش مجازي در روابط بين فردي ادراک شده دانشآموزان نسبت به معلمان را توصيف کرده و اين تغييرات را با توجه به بافت اختصاصي فرهنگي و تاريخي نظ ام تعليم و تربيت ج.