چکیده:
مقدمه یکی از سوالات مهم روان شناسی اجتماعی در مورد چگونگی کمک رهگذران به افراد نیازمند به کمک است. هدف این پژوهش سنجش میزان کمک کردن افراد در مترو تهران بود. روش در این مطالعه شبه آزمایشی، ۱۲۰ نفر از مسافران مترو، شامل ۶۰ زن و ۶۰ مرد مشارکت داشتند، که به شیوه در دسترس انتخاب شدند. واکنش این افراد که از نزدیک شاهد آدرس دادن اشتباه به یک مسافر مترو بودند، مورد مشاهده و ثبت قرار گرفت. یافته ها یافته های پژوهش نشان داد که ۴۳% از مسافران به فرد نیازمند به آدرس کمک کردند درحالی که ۵۷% از مسافران مترو هیچ کمکی نکردند. تحلیل نتایج از طریقANOVA نشان داد که تفاوت بین زنان و مردان قابل توجه بوده و زنان به طور معناداری بیشتر از مردان کمک کردند (۰۱/۰p<). تعامل جنسیت و موقعیت در کمک کردن به فرد نیازمند به کمک نیز معنادار بود (۰۱/۰p<). کمک کردن در موقعیت با الزام کم نیز به طور نسبتا معناداری بیشتر از کمک کردن در موقعیت با الزام زیاد بود. نتایج پژوهش دلالت بر این امر دارد که کمک کردن افراد به کسانی که نیاز به کمک دارند در مکان های عمومی و پر رفت و آمد خیلی بالا نیست. به احتمال بسیار، در مکان هایی نظیر مترو، شرایطی نظیر عجله برای رسیدن به مقصد و جمعیت زیاد می تواند مانع توجه به شرایط و افراد شده و موجب کاهش کمک کردن شود. نتیجه گیری با توجه به اهمیت و ضرورت به موقع کمک کردن به افرادی که در موقعیت های اضطراری قرار دارند، نیاز به آموزش شهروندان برای توجه به افرادی که نیاز به کمک دارند، از اهمیت خاصی برخوردار می گردد.
Introduction
Social psychology studies indicate bystander intervention decreases as a result of cognitive process. This study aims to measure bystander intervention in Iran.
Method
In a field experimental study, 120 people including 60 men and 60 women’s reactions to a person who were given a wrong address were observed and recorded.
Results
Results of the research showed that 43% of people intervened and helped the person by giving her the right address. In addition, there were significant differences between men and women in helping as bystanders Women helped significantly more than men (p <0.01). The results also showed meaningful differences according to situation. In situation of low obligation people helped more than when there was high obligation (p <0.01).
Conclusion
The results confirm the other studies related to bystanders’ intervention. It indicates that educating citizens in helping people in emergency situations is essential.