چکیده:
کتاب جامعهشناسی مردممدار در کارزار عمل، ترجمهی مقالات شمارهی ویژهی مجلهی کارنت سوسیولوژی ذیل «درگیری مخاطرهآمیز: مبارزه در قلمرو جامعهشناسی مردممدار» (2014) است. مطالب / مقالات کتاب در سه بخش کلی قرار گرفتهاند که در هر یک، نویسندگانی از نقاط مختلف جهان، تجربههای بافتمند خودشان را از به کارگیری جامعهشناسی مردممدار در اجتماعات و کشورهای مختلف ارایه میدهند. دو دستاورد مهم کتاب را میتوان برشمرد. اولا هر یک از چهارگانهی مایکل بوراووی از کردار جامعهشناسی (حرفهای، سیاستگذار، انتقادی، و مردممدار) در بسترهای مختلف محلی به همان شکل خالص باقی نمانده و ویژهبودگیهای گاه حتی غریبی به خود میگیرد، از جمله جامعهشناسی سیاستگذار انتقادی یا جامعهشناسی حرفهای مردممدار. ثانیا در هر کشوری، سنتهای محلی و تاریخی مربوط به رشتهی جامعهشناسی از یکطرف، و فرهنگ و سیاست مسلط در آنها از طرف دیگر، زمینه را برای کامیابی یا ناکامی پژوهشگر مردممدار آماده میکنند. کتاب هم پویاییهای درونی حرفهی جامعهشناسی را نشان میدهد و هم پویاییهای بیرونی آن در نسبت با میدان سیاست را.
Public Sociology in Practice is a translation of a special issue in Current Sociology, “Precarious Engagements: Combat in the Realm of Public Sociology” (2014). The content of the book is provided in three sections, consisting of contextualized experiences of different authors through the world. The aim is to apply public sociology in different communities and countries. Two achievements of the book can be stated. First, the fourfold classification by Michael Burawoy in sociology (professional, policy, critical, and public) does not remain in pure form in different local contexts. Second, in every country, on the one hand, local traditions and history are concerned with sociology discipline, and on the other hand, dominant culture and politics paved the way to success or frustration of public scholar. The book shows internal professional dynamics and external dynamics in relation to the political field.
خلاصه ماشینی:
دو دستاورد مهم کتاب را میتوان برشمرد: اولاً، هریک از چهارگانۀ مایکل بوراووی از کردار جامعهشناسی (حرفهای، سیاستگذار، انتقادی، و مردممدار) در بسترهای مختلف محلی به همان شکل خالص باقی نمانده است و ویژهبودگیهای گاه حتی غریبی بهخود میگیرد، ازجمله جامعهشناسی سیاستگذار انتقادی یا جامعهشناسی حرفهای مردممدار.
بوراووی چهار نوع جامعهشناسیاش را که در مقالۀ مشهورش با عنوان «جامعهشناسی مردممدار» (2005) مطرح کرده بود با چهار نوع هنر نظیربهنظیر میکند: هنر بورژوایی و جامعهشناسی سیاستگذار که هردو درخدمت طبقات مسلطاند، هنر رئالیستی اجتماعی و جامعهشناسی مردممدار که به مردمان تحتسلطه متعهدند، هنر ناب و جامعهشناسی حرفهای که با جماعت خودآیین سروکار دارند و با برنامۀ پژوهشی تعریف میشوند، و هنر آوانگارد و جامعهشناسی انتقادی که منتقد انواع دیگر جامعهشناسی است.
فُن هُلت بر این باور است جامعهشناسی مردممدار اگر بخواهد در جامعه تأثیر بگذارد، ضرورتاً باید از موضع انتقاد فراتر برود و در میدان سیاستگذاری و مداخله درگیر شود.
فُن هُلت نشان میدهد که کردار جامعهشناسی مردممدار صرفاً اتخاذ موضع در تقابلهایی نیست که بین گروههای اجتماعی فرودست و آمران فرادست وجود دارد، بلکه باید متوجه تنشها و تقابلها درون گروههای فرودست نیز بود.
4. بخش دوم: «میدان مین سیاسی» این بخش با مقالۀ ساری حَنَفی «درگیریهای پیچیده: حرکت از جامعهشناسی سیاستگذار به جامعهشناسی مردممدار در دنیای عرب» آغاز میشود؛ کسی که در تلاش برای کمک به بهبود وضع پناهجویان فلسطینی در لبنان و بازسازی اردوگاههای فلسطینی بهواقع در میدان مین اجتماعی و سیاسی گرفتار آمد.