خلاصه ماشینی:
"بدینترتیب برخورداری از شرایط اقلیمی نسبة مساعد،وجود بقایای راههای ارتباطی قدیم ری که بسیاری از راههای فعلی بر روی آن ساختهشدهاند،نبود عوارض ناهمواری بازدارنده توسعه تا قبل از رسیدن به کوهستان یا کویر،دسترسی به منابع آب مطمئن در دامنههای جنوبی البرز مرکزی،جریان دایم دو رودخانه بزرگ کرج و جاجرود،وجود زمینهای زراعی گسترده بر روی دشتها آبرفتی و سرانجام قابلیت جذب جمعیت بهطور سنتی و دسترسی کوچنشینان و دامداران کوهنشین به چنین مرکز مبادلهای برای تأمین نیازهای متقابل،به تهران موقعیت جغرافیایی ویژهای داده که در تشدید روند رویآوری به تهران در کنار عوامل سیاسی و اقتصادی و اجتماعی نقش بهسزایی داشته است.
چشمانداز جغرافیایی در منظومه شهری تهران تحتتأثیر چنین فرایندی تغییرات عمیقی به خود دیده است و شبکه وسیعی از روستاهای بزرگ از نظر سیمای ظاهری و ابعاد فضایی بدون اینکه فرصت مراحل تبدیل شدن به شهر را یافته باشند به روستا-شهرهای بزرگی تغییر شکل داده و ضمن درهمشکستن ضوابط کامل شهری و گذراندن مراحل طبیعی آن به آنومالیهای شهری تبدیل شدهاند که نه شهر به شمار میآیند و نه خصوصیات اصیل روستایی دارند.
این دگرگونیها در طیف وسیعی از شکلهای روابط انسان و محیط در اطراف تهران دیده میشود که مهمترین آنها عبارتند از: الف-تبدیل کشتهای سنتی گسترده Extensiv به کشت متمرکز یا Intensin از مهمترین تحولاتی که در جغرافیای زراعی منطقه روستایی تهران به وجود آمده و زمینههای آن تقریبا از سالهای دهه 1350(1970)قابل مشاهده بود،تغییر در نوع و شیوه کشت است Rannemal 1979,Ehlers,1973 وجود بازار مصرف بزرگی مانند تهران و سهولت حمل و فروش محصولات کشاورزی در آن موجب شده است که تغییرات عمیقی در شیوه کشت و نوع محصولات کشاورزی به وجود آید."