چکیده:
رساله مدنیه یکی از مهمترین آثار عبدالبهاء در زمینه تنظیم روابط اجتماعی و سیاسی در ایران است که به عقیده بهائیان، نقشه راه ایرانیان در جهت نیل به ترقی و پیشرفت محسوب میشود. شناسایی زمینههای فرهنگی ایران در هنگام نگارش این رساله و سایر افرادی که در این دوره برای مدرن سازی ایران و گذار از شرایط سنتی حکمرانی در عصر ناصری دست به تالیفاتی زدهاند، از محورهای اصلی این مقاله است. همچنین نقد و بررسی محتوای این رساله و دانستن چرایی گمنامی عبدالبهاء در چاپ این اثر و میزان انطباق مطالب مندرج در این رساله با سایر عقاید عبدالبهاء بهعنوان مبین آثار بهاءالله، از دیگر محورهای این پژوهش است.
تعد الرسالة المدنیة أحد أهم مؤلفات عبدالبهاء فی موضوع تنظیم العلاقات الاجتماعیة و السیاسیة فی ایران، وهی تمثل بزعم البهائیین، خارطة طریق للایرانیین لبلوغ التقدم والازدهار. ویمثل التعرف علی المجالات الثقافیة فی ایران من المحاور الاصلیة لهذه المقالة التی تم تألیفها فضلا عن سائر المقالات التی کتبها آخرون لتطویر ایران و تحدیثها والعبور بها من مرحلة الحکم التقلیدی فی عهد ناصر الدین شاه القاجاری. کذلک فان نقد ومتابعة محتویات هذه الرسالة والتعرف علی الاسباب التی دفعت عبد البهاء الی عدم الافصاح عن قیامه بکتابتها و طباعتها، و أخیرا فإن الاهتمام بمدی انطباق المواضیع المدرجة فی هذه الرسالة مع سائر توجهات عبد البهاء باعتبارها تبیانا لمؤلفات بهاءالله تمثل من المحاور التی یهتم بها هذا البحث ایضا.
The Secret of Divine Civilization is one of the Abdu’l-Baha’s important works on regulating
the socio- political relations and regulation in Iran, which, according to the Baha’is
is an Iranian roadmap for progress and development. Identifying the cultural contexts of
Iran and Iranian writers, at the time of writing this book and other people who have written
at that time about the modernization of Iran and transition from the traditional condition
of governance in the Nasereddin Shah era, is one of the main topics of this article.
Also, reviewing the contents of this anonymous work with other works of Abdul-Baha,
and the degree of conformity of the contents of this book with his other works, as the
interpreter of the works of Bahaullah, are other topics in this study.
خلاصه ماشینی:
همچنین در سرتاسر کتاب، او به هیچیک از عبارات یا تعالیم باب و بهاءالله بهعنوان دو مظهر ظهور که اتفاقاً یکی از آنها در همان زمان زنده بوده و پدر اوست، اشاره نمیکند و تمام تلاش او این است که با تکیه بر روایات اسلامی و آیات قرآن کریم، مطالب خود را به پیش ببرد.
جای این پرسش اساسی از عبدالبهاء باقی است که اگر شما تاریخ مصرف دین اسلام را پایان یافته میدانید، چگونه نظام اجتماعی و مدنی موردنظر خود را بر گزارههای دریافتی از متون مقدس همان دیانت منسوخشده برپا میکنید؟ کدام را باید پذیرفت: ادعای نسخ اسلام و ظهور دیانت جدید براساس مقتضای زمانه یا نظام اجتماعی پیشنهادی شما براساس تعالیم دیانت اسلام و آیات قرآن و روایات اهلبیت علیهمالسلام؟ این اشکال بنیادین، اساس نگارش این کتاب و حتی اساس ظهور آیین بهائی را به چالشی عظیم میکشد که گرایش به هرکدام از دو سوی پاسخ، برای باورمندان به آیین بهائی غیرممکن است.
با توجه به گستردگی متن کتاب حول محور این روایت، لازم است در چند بخش به مفاد این روایت توجه شود: 1-5- نقل متن روایت توسط عبدالبهاء و تفسیر اجزای آن عبدالبهاء این روایت شریف را جامع جمیع شرایط علمیه دانسته است و هرکس را که فاقد ویژگیهای بیانشده در این روایت باشد، قطعشده از سلسله دانشمندان معرفی میکند که لایق این نیست که عموم مردم در مسائل خود از او پیروی کنند و شایستگی آن را ندارد که پیشوای موحدان عالم باشد.