چکیده:
فراغت مجازی یکی از الگوهای جدید فراغتی در جامعه امروز است که بر مناسبات میان نسلی تأثیر قابل توجهی دارد. شبکههای اجتماعی مجازی با امکان دسترسی سریع و آسان بعد زمان و مکان را در هم نوردیده و شرایط خاصی را برای گذران اوقات فراغت فراهم آوردهاند. هدف اصلی مقاله حاضر بررسی رابطه بین مدت استفاده از شبکههای اجتماعی مجازی بهعنوان فراغت مجازی و مخاطبان در این شبکهها و تأثیر آن بر تعاملات بین نسلی با بهرهگیری از نظرات مید و زیمل است. روش مطالعه، پیمایش و با جامعه آماری 1200 نفر در سطح کشور است. این مطالعه نشان میدهد بین دوره نسلی و فراغت در شبکههای اجتماعی مجازی رابطه وجود دارد و همچنین بین مدت استفاده از شبکههای اجتماعی مجازی و تعامل بین نسلها رابطه معکوس وجود داشته و با افزایش مدت استفاده از این شبکهها تعامل بین نسلها در خانواده کاهش مییابد. گروههای مختلف نسلی در شبکههای مجازی با مخاطبان مختلفی تعامل میکنند. بین تعامل نسلی و مخاطبان در شبکههای مجازی رابطه وجود نداشته و تعامل با خانواده و اقوام به تقویت تعامل نسلی نمیانجامد. افزایش عضویت در شبکههای اجتماعی موجب شده که الگوی غالب گذران فراغت به سمت فعال در فضای مجازی تمایل پیدا کرده و این وضعیت تأثیرات قابل توجهی بر تعاملات بین نسلی و نیز تغییر در سبک زندگی دارد. همچنین گذران فراغت جمعی مجازی حتی اگر با خانواده باشد به تقویت روابط نسلی منجر نمیگردد.
Virtual leisure is one of the new type of leisure in today society that has significant impact on intergenerational relationships. Virtual social networks with quick and easy access, overlap in time and space and provide special conditions for leisure. The main purpose of the article is to study the relationship between duration of use of virtual social network as virtual leisure and audience of these networks and its effect on intergenerational relationships; with consideration of zimel and mead theories. Survey method were applied with 1200 people as sample at national level. Results indicates there is a relationship between generational period and leisure in virtual social networks, there is also a reverse relationship duration of use of the virtual social networks and interaction between generations. With increase the time duration uses of these leisure, reduction occurs in intergenerational communication in the family. Different generational groups communicate in virtual social networks. There is no relationship between intergenerational communication and audience in the virtual social networks, and communication with family and relatives, did not result strengthening generational interaction. Increased membership in social networks has caused change the leisure pattern towards an active in cyberspace; such condition has the considerable effect on intergenerational relationships and changes in lifestyle. Also, spending virtual collective leisure time, even if with the family, does not lead to the strengthening of generational relationships.
خلاصه ماشینی:
افزایش عضویت در شبکه های اجتماعی موجب شده که الگوی غالب گذران فراغت به سمت فعال در فضای مجازی تمایل پیدا کرده و این وضعیت تأثیرات قابل توجهی بر تعاملات بین نسلی و نیز تغییر در سبک زندگی دارد.
به منظور بررسی موضوع تحقیق مطالعه با استفاده از روش پیمایش در ٦ استان کشور با سطوح مختلف توسعه یافتگی انجام شده و اهداف ذیل را مورد مداقه قرار داده است : - شناسایی وضعیت گذران فراغت مجازی به تفکیک دوره ی نسلی - بررسی رابطه ی بین گذران فراغت مجازی و تعامل بین نسلی پیشینه پژوهش الف ) تحقیقات داخلی در زمینه ی اوقات فراغت در ایران تحقیقات و مطالعات بسیاری انجام شده بیش از ٧٠ پایان نامه در این حوزه وجود دارد که گروه های مختلف سنی و جنسیتی را با اهداف مختلف مورد مطالعه قرار داده اند ( ,Sanaei ;١٩٨٨ ,Bahram ;٢٠١٧ ,Ashori etc ;٢٠٠٨ ,Nazarian ;٢٠٠١).
در گروه اول که تعداد آنان محدود بوده ، مطالعات ذکایی و فتحی نیا (٢٠١٣ ,Fathiniea &Zokaei )؛ معینی فر و محمدخانی ( & Moeini ٢٠١١ ,Mohammadkani) قرار دارند و گروه دوم شامل مجموعه گسترده تری است مطالعات انجام شده توسط ارجمندی و دیگران (٢٠١٢ ,others &Arjmandi )؛ احمدی و احیایی (٢٠١٣ ,Ahyaei &Ahmadi )؛ ساروخانی و دیگران ( ,others &Sarughani ٢٠١٣)؛ بابایی و دیگران (٢٠١٣ ,others &Babaei )؛ عنایت و حسینی ( & Enayat ٢٠١٣ ,Hossaini)؛ خواجه نوری و مقدس (٢٠١٣ ,Moghadas &Khajenoori )؛ صبوری جهانشاهی و توکلی نیا (٢٠١٢ ,Tavakolinia &Sabori Jahanshahi )؛ پورحلبی و عابدینی (٢٠١٢ ,Abedini &Pourhalabi )؛ سرایی و دیگران ( & Sariei ٢٠١٢ ,others)؛ منتظر قائم و شاقاسمی ( ,Shaghasemi &Montazarghaem ٢٠٠٨)؛ یوسفی (٢٠٠٩ ,Yousefi)؛ می باشد.