چکیده:
یروهای حافظ صلح بهعنوان ابزار عملی شورای امنیت سازمان ملل متحد بیش از هفتاد سال است که با سلسلهای از وظایف نظامی، مدنی، اداری و انتظامی در مناطق مختلف جهان جهت تأمین صلح و امنیت بینالمللی خدمت میکنند. فعالیت این نیروها، تجربیات و درسهای آموخته گستردهای را ناشی از چالشهای خود برای انجام وظایفشان در بحرانها دارد. بیماری کووید-۱۹ که در سال ۲۰۲۰ در جهان شیوع پیدا کرد، آثار و عواقبی بر جنبههای مختلف حیات بشریِ سراسر جهان داشته است؛ که از آن می توان به عنوان یک بحران نام برد. نیروهای حافظ صلح نیز در پی آن با یکی از مهمترین چالشها از زمان تشکیل روبهرو شدهاند. ازآنجاییکه معمولاً آغاز و پایان بحرانها، با محدودیتها، تغییرات و همچنین فرصتهایی برای فعالیت هر نهاد همراه است، هدف از این مقاله، بررسی و پاسخ به پرسشهای پیرامون آثار شرایط حاضر بر فعالیت این نیروها میباشد. آثار کوتاهمدت و بلندمدت همهگیری بر این نیروها برای انجام وظایف، موجب ضرورت تطبیق با شرایط درحالحاضر و آمادگی برای محدودیتها در فعالیتهای آینده است.
UN Peacekeeping forces are operational arms of security council with military, civil, administration and police mandate, active for more than 70 years in different parts of the world, to maintain international peace and security. By taking into account their historical experiences and lessons learnt from various challenges, this article considers the impact of COVID-19 global pandemic on UN Peacekeeping operations. By addressing the ways in which these forces dealt with pandemic related challenges and restrictions, it contextualizes it within their broader historical and institutional environment of adaptation. In short term, challenges emanating from COVID-19 intensifies the current challenges facing them. In longer term, it could trigger further institutional reassessment.
خلاصه ماشینی:
مقدمه بررسي اقدامات شوراي امنيت سازمان ملل متحد پس از گذشت هفتادوپنج سال از تأسيس ، نشان ميدهد اين رکن که به موجب ماده ٢٤ منشور، مسئوليت اوليه بـراي حفظ صلح و امنيت بين المللي را به عهده دارد، در عمل براي انجام وظايف خود با تفسير موسع از منشور به ابزارهـا و روش هـاي عملـي بـر مبنـاي امکـان موجـود مقتضي ، متوسل شده است .
همچنين چالش هاي اجرايي انجام وظـايف ناشـي از بحران هايي در ابعاد مختلف سياسي - اقتصادي در درون سازمان ملـل متحـد و خارج از آن ، مانند تغيير ماهيت مخاصمات مسـلحانه در دنيـا بـه ويـژه از دهـه ٩٠ ميلادي، عدم تمايل کم وبيش دولت ها، به ويژه قدرت هاي بـزرگ بـراي تشـکيل و ادامه فعاليت آنان ، در دوران مختلف ، موجب عنايت ودغدغـه جامعـۀ بـين المللـي بوده است .
بـا توجه به اين اعلام و ارتباط آن با صلح و امنيت بين المللي کـه قـبلا نيـز در مـورد رابطۀ بيماريها و صلح و امنيت بين المللي، شوراي امنيـت آنـان را در دسـتورکار قرار داده بود (١٣٠٨/UN S/RES و رمضاني قوام آبادي، ١٣٩٩)، در٢٣ مـارس سـال ٢٠٢٠ پس از گذشت ١٢ روز از اعلام همه گيري و در ايامي که ويروس کرونـا در جهان در حال گسـترش بـود، «آنتونيـو گـوترش » دبيـر کـل سـازمان ملـل متحـد درخواستي جهاني براي آتش بس بـين گـروه هـاي متخاصـم اسـلحه در دسـت در مناطق مختلف جهان را عنوان کرد (٢٠٢٠ ,UN News ;٢٠٢٠ ,The Economist).