چکیده:
امروزه خود آموزی به یکی از کلیدی ترین عوامل و راهبردهای فرایند یاددهی – یادگیری و پرورش استعداد ها تبدیل شده است بر این اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی نظری مهارت خودآموزی دانشآموزان در مقطع دبستان انجام شد. طرح پژوهش کیفی و روش شناسی فراترکیب از نوع تلفیقی می باشد که در این پژوهش پایگاه های معتبر مورد بررسی قرار گرفتند و در نهایت 50 مقاله مرتبط مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد که متغییر های خود تنظیمی، خود کنترلی، پیشرفت تحصیلی و خودکارآمدی با پدیده خودآموزی در ارتباط قرار دارند و همچنین نتایج نشان داد که خود آموزی مخصوصا به شیوه راهبری و آموزش دیجیتال بر پرورش تفکر و یادگیری عمیق اثر گذار می باشد. با بررسی های انجام شده مشخص شد که خودآموزی بهتر است از سنین آغازین مدرسه و در مقطع دبستان آغاز شود که دانشآموز با آن دست و پنجه نرم کند و تسلط کامل به این روش پیدا کند تا یادگیری بهتر و در نتیجه پیشرفت تحصیلی حاصل شود. همچنین مشخص شد در مهارت خود آموزی ، تنیدگی تحصیلی ،اضطراب و مضرات آموزش مستقیم قابل کنترل می باشد.
خلاصه ماشینی:
( افروز،غلامعلی ،١٣٨٧) در جامعه کنونی ایران کمرویی و پایین بودن عزت نفس یکی از مشکلات بارز نوجوانان و جوانان می باشد( نوروزی پرشکوه و همکاران ، ١٣٩٥) که از نظر علت شناسی از جمله تأثیرات آموزش مقطع ابتدایی می باشد که در تعاملات اجتماعی سهم بسزایی دارد( ژایو و همکاران ، ٢٠١٨) امروزه محققان به این باور رسیده اند که بهتر است پیش از اینکه کودکان ما به سنین هویت یابی برسند با بهره گیری از قدرت تفکر و استدلال خود ارزش ها را از ضد ارزش ها تمیز دهند و برپایه گفت وگو، مباحث مدلل به خودباوری برسند در غیر این صورت همگام با بحران های فیزیولوژیک دوران نوجوانی دچار خود سرزنشگری و سرگشتگی هویت می شوند که حاصل این عزت نفس پایین جز گوشه گیری و انزوا یا سرسپردگی به گروه همسالان نیست (شیخ الاسلامی،١٣٩٩)با بررسی روش های مختلف آموزشی و بهره گیری از نظریه های دانشمندان می توان این آسیب ها را به شدت کاهش داد و آموزش را تبدیل به فرصتی برای کسب مهارت های اجتماعی - عاطفی کرد.
(بیکر٢٠٠١)مشارکت کودکان در برنامه ریزی درسی هدفمند، براساس علایق و استعدادشان ، امکان خودکارآمدی تحصیلی را برای نوآموزان فراهم میکند که یکی از مهمترین مهارت های اجتماعی محسوب میشود( بلر، ٢٠٠٢)همچنین دانشمندان مختلف نیز در نظریه های خود به این امر مهم نظر داشته اند این چنین که پیاژه کودک را به صورت یک دانشمند کوچک توصیف میکند که عمدتا به تنهایی جهان هستی را میسازد و میفهمد( سیف ، ١٣٨٤).