چکیده:
راهبرد عدم تعهد به عنوان جهت گیری اصلی سیاست خارجی ایران پذیرفته شده است این درحالی است که عملکرد سیاست خارجی ایران لزوماً منطبق با راهبرد عدم تعهد نیست. راهبرد ایران در سیاست خارجی را می توانیم مقاومت فعال بنامیم. مقاومت فعال، خوانش جدیدی از جهت گیری عدم تعهد است که بر مبنای نفی سلطهگری و سلطه پذیری است. اهمیت این بحث در ارائه تبیین علمی از راهبرد مقاومت فعال است زیرا که این راهبرد، تبیین دقیق تری از عملکرد سیاست خارجی ایران ارائه میکند و تصمیمات را به واقع نزدیک تر می سازد. سوال اصلی این پژوهش این است که راهبرد اصلی سیاست خارجی ایران چیست؟ فرضیه تحقیق این است که راهبرد اصلی سیاست خارجی ایران، راهبرد مقاومت فعال است، نه جهتگیری عدم تعهد. روش پژوهش در این مقاله روش توصیفی- تحلیلی با استفاده از داده های اسنادی - کتابخانه ای و مصاحبه نخبگانی غیرساختمند است. دستاورد پژوهش رسیدن به این ایده است که جهت گیری اصلی سیاست خارجی ایران، مقاومت فعال است. مقاومت فعال به دلیل همخوانی با مبانی اندیشه ای انقلاب اسلامی و همخوانی با محیط منطقه غرب آسیا اصلی ترین عامل در جهت دهی به سیاست خارجی ایران است.
We can call Iran's strategy in foreign policy active resistance. Active resistance is a new reading of the non-alignment orientation based on the negation of hegemony and domination. The importance of this discussion is in providing a scientific explanation of the strategy of active resistance, because this strategy provides a more accurate explanation of the performance of Iran's foreign policy and brings decisions closer to reality. The main question of this research is what is the main strategy of Iran's foreign policy? The research method in this article is the use of library data and unstructured elite interviews. The achievement of the research is to reach the idea that the main direction of Iran's foreign policy is active resistance. Active resistance is the main factor in directing Iran's foreign policy due to its compliance with the ideas of the Islamic Revolution and its compatibility with the environment of the West Asian region.
خلاصه ماشینی:
سوال اصلي اين پژوهش ايـن اسـت کـه راهبـرد اصـلي سياسـت خارجي ايران چيست ؟ فرضيه تحقيق اين است که راهبرد اصلي سياست خـارجي ايـران ، راهبرد مقاومت فعال است ، نه جهت گيري عدم تعهد.
جمهـوري اسـلامي هيچ گاه با قدرت هاي بـزرگ وارد اتحـاد و ائـتلاف نشـده اسـت و راهبـرد غالـب سياست خارجي آن عدم تعهد يا به تعبير دقيق تر که در اين پژوهش به آن پرداختـه شده ، مقاومت فعال بوده است .
نگارندگان بر اين باور هسـتند که راهبرد سياست خارجي جمهـوري اسـلامي در دهـه چهـارم انقـلاب ، راهبـرد عدم تعهد نيست ، بلکه راهبرد ايران طي يک دهه گذشته تغييراتي داشته است که مـا به دنبال مدون سازي تغييرات به وجود آمده در قالب راهبردي جديد به نام مقاومت فعال هستيم .
نـوآوري اين پژوهش در ارائه تعريفي علمي از راهبرد مقاومت فعال و بيان مولفه هاي آن در سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران است .
(In Persian) Dehghni Firoozabadi, Seyed Jalal (2017) Foreign policy of the Islamic republic of Iran, Tehran: The Center for Studying and Compiling University Books in Humanities (SAMT).
(In Persian) Ghavam Abdol –Ali (2015), Principles of Foreign Policy and International Politics, Tehran: The Center for Studying and Compiling University Books in Humanities (SAMT).
(In Persian) Ghavam Abdol –Ali (2018), International Relations Theories Approaches, Tehran: The Center for Studying and Compiling University Books in Humanities (SAMT).