چکیده:
امروزه موضوع حقوق بینالمللی بهداشت و سلامت با توجه به شیوع ویروس کووید19 بیش از پیش مورد توجه است. در بین تمامی گروههای انسانی کودکان نقش ویژهای دارند. بالاتربودن میزان حساسیت و آسیبپذیری کودکان در زمان شیوع بیماریهای عفونی و واگیردار نسبت به سایر گروههای سنّی از زمینههای توجه نهادهای بینالمللی بدین موضوع است. پژوهش حاضر بررسی تعاملات ایران و نهادهای بینالمللی در مقابله با بیماری کرونا با توجه به سازمان بهداشت جهانی و صندوق کودکان ملل متحد پرداخته است. روش تحقیق پژوهش حاضر ترکیبی از روشهای توصیفی، اسنادی و تحلیلی است. یافتههای پژوهش نشان میدهد که در پیشگیری و شیوع و گسترش کووید 19 دولتها متعهدند چه در داخل کشور خویش و چه به سایر مناطق جهان تمام تمهیدات لازم را بیندیشند و از حداکثر امکانات خویش بهره گیرند. جمهوری اسلامی ایران نیز همچون سایر کشورها، با پیگیری مستمر دستورالعملهای سازمان بهداشت جهانی و همکاری تنگاتنگ با سازمانهای بینالمللی از جمله سازمان صندوق کودکان ملل متحد (یونیسف) در پی کنترل هرچه سریعتر این بیماری بوده است. تمامی نهادهای سازمان ملل متحد همراه با مسئولان ایرانی، نقشی حیاتی در جلوگیری از گسترش ویروس کرونا ایفا میکنند. در اجرای تعهدات بینالمللی دولتها و سازمانها از طریق همکاری بینالمللی موثر، اقداماتی همچون رعایت اصول شفافیت و استفاده از تمام ظرفیتها به منظور حفظ کرامت انسانی، اتخاذ تصمیمات مناسب، همکاریهای بهداشتی منطقهای در ارائه درمان به بیماران و تهیه دارو و واکسن، ارائه کمکهای پزشکی و بیمارستانی برای درمان بیماران و پیشگیری از بیماری ضروری است. یونیسف در بسیاری از کشورها از جمله در ایران برنامه همکاریهای خود با دولت را در راستای رفع نیازهای کودکان بهخصوص کودکان آسیبپذیرتر، تنظیم کرده است. همچنین یونیسف در ایران از همکاران دولتی خود بهویژه وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در نبرد علیه شیوع ویروس کرونا حمایت نموده است.