چکیده:
یکی از انحرافات مشترک و مشابه در حوزه ادیان آسمانی این است که با وجود هدایتهای عقلانی و ارسال رسل و کتب الهی، انسان در گذر تاریخ به اسطورهسازی پرداخته و همت خود را معطوف به بزرگنمایی از اشخاص، نمادهای دینی و اشیاء پیرامون خود نموده که در اصطلاح دینی به آن «غلو» گویند. ازآنجاکه عوامل فرهنگی و اجتماعی و اعتقادی متعددی در شکلگیری این پدیده دخیل بوده است، لذا هدف این نوشتار بررسی عوامل و زمینههای مشترک شکلگیری جریان غلو در عهدین و قرآن کریم میباشد. در این مقاله ابتدا به بیان تاریخچه، انگیزه و علل پیدایش غلو از منظر قرآن کریم و عهدین پرداخته شده و در ادامه، معیارهای مشترک شناخت غلو و اهداف مشترک مبارزه با غلو از منظر ادیان مذهبی مورد بررسی قرار گرفته است. یافتههای تحقیق نشان میدهند که از جمله معیارهای مشترک شناخت غلو از منظر ادیان آسمانی، انتساب ربوبیّت و الوهیت به غیر خدا و انتساب صفات اختصاصی خدا به غیر او به صورت مطلق است. اهداف مشترک مبارزه با غلو در ادیان آسمانی نیز عبارت است از آزادی از قید و بندهای خرافی و غیرعقلانی و تعیین محدوده و قلمرو تقدیس پیامبران که در این مقاله به تفصیل با ذکر شواهد و مثال، بیان شده است.
One of the possible deviations in the field of religion and beliefs is that despite rational guidance and sending messengers and divine books, human beings have been mythologizing throughout history and focusing their efforts on magnifying the people, religious symbols and objects around them that are referred to in religious terms. The phenomenon is called exaggeration. Numerous factors have been involved in its formation. The purpose of this article is to examine the factors and grounds of exaggeration in the Testaments and the expression of the Holy Quran in this regard. In this research, descriptive and analytical methods have been used and using books and electronic library resources, the researches of this research have been discussed and examined. In the end, the ways out of this belief deviation have been stated.