چکیده:
پیامبراکرم جلوه کامل عطوفت و مهربانی بود؛ به گونهای که در اندک زمانی از میان جمع زیادی از مردم جاهل و فاقد هرگونه برتری علمی و تمدنی انسانهایی تربیت کرد که دارای ویژگیهای ممتاز بشری از ایثار، علم و دیگر فضایل شدند. گروهی از آنان در اوج قلههای انسانیت قرار گرفتند و در انسانسازی دارای مکتب و بینش شدند. رسولخدا در رسالت و قبل از آن به امانت و مهرورزی شهره بود، پس از رسالت معیارهایی در رفتار با دیگران حتی دشمنان داشت که برمبنای مدیریت الهی و الهامشده از وحی بود. بخشش حضرت در بیشتر موارد از قوانین فراتر بود. دشمنان کینهتوز در برابر این مهربانی پیامبرq، برای نابودی حضرتش از شکنجه تا جنگ و ترور توطیه نمودند. قاطعیت همراه با عفو از اصول و معیارهای حفظ نظم و قانون در هر جامعهای است که اگر این پشتوانه نباشد، هیچ ضمانتی برای حفظ و دوام حیات جوامع نخواهد بود؛ ازاینروی در مقابل دشمنان ستیزهجوی و توطیهگران متجری، وضع قوانین بازدارنده ضروری است و باید با برهمزنندگان نظم و امنیت و اهانتکنندگان به مقدسات ازجمله رسولاللهq و دیگر پیشوایان دین برخورد قاطعانه و پیشگیرانه صورت گیرد و عاملان آن مجازات شوند.
The Holy Prophet (PBUH) was the perfect manifestation of mercy,
compassion and kindness; in such a way that in a short period of time,
among ignorant people and lacking any scientific and civilizational
superiority, he trained human beings who had excellent characteristics of
self-sacrifice, wise and other values. A group of them reached the heights
of humanity and reached school and enlightenment in humanization. The
Messenger of God (PBUH) was famous for his trust and compassion in
his mission and before that. After his mission, he had criteria in dealing
with others, even enemies, which were all based on divine laws and
revelation.
In most cases, the pardon of the Prophet (pbuh) was beyond the law, but
his enemies, contrary to the kindness of the Prophet (pbuh), did not give
up torture, war and terror in order to destroy him. Behavioral
decisiveness, along with forgiveness, is one of the principles and criteria
for maintaining law and order in any society, without which there will be
no guarantee for the preservation and survival of societies. It is therefore
necessary to establish deterrent laws against militant and conspiratorial
enemies. Conspiracies and disturbers of order and security and those who
insult the sacred (including the Messenger of God- pbuh- and other
religious leaders) should be dealt with decisively and preventively.
خلاصه ماشینی:
مقدمه در تاریخ اسلام توهین به پیامبر( از سوی مشرکان و دشمنان حضرت مانند سران یهود و منافقان آغاز شده که درآیات قرآن این کنشها منعکس شده است؛ رد پای ستیز با اسلام و شخصیت پیامبر( پس از صدر اسلام استمرار داشته است؛ با توسعه اسلام و فتوحات اسلامی خصومت و اظهار دشمنی و توهین نیز دامنۀ زیادی به خود گرفت؛ آنگاه که فرهنگ اسلام مرزهای جهان غرب را در نوردید و به اسپانیا، رسید برخی از پیروان اهل کتاب که حضور فرهنگ اسلام و سیطره مسلمانان را تاب نیاوردند؛ اگرچه بسیاری از پیروان اهل کتاب در آفریقا و بخشهایی از اروپا و مناطق دیگر فتح شده، از اسلام استقبال شایانی نمودند؛ این گرایش مزید بر علت شده و رهبران آنان را به مقابله و مواجهه علیه اسلام جدی نمود؛ آنان به انواع دسیسهها علیه اسلام روی آوردند؛ ازجمله روشهای آنان زدن ریشه و مبانی و به زیرسؤالبردن نبوت و مخدوشنمودن چهرۀ شخصیت رسولخدا( بود؛ اگرچه همین شیوه نیز در زمان پیامبر( نیز وجود داشت که قرآن را اساطیر اولین خوانده و شخصیت حضرت را مجنون و زنباره و...
3. همزیستی مسالمتآمیز همزیستی مسالمتآمیز با مخالفان ازجمله یهود و دیگر پیروان ادیان نیز یکی از معیارهای مهم سیرۀ رسولخدا( است؛ از اول هجرت این رویکرد در سیرۀ پیامبر( بود که با یهود پیمان همزیستی و معاهده منعقد نمود (ابنهشام، [بیتا]، ج1، ص504)؛ اما یهود بارها عهد را شکستند (واقدی، 1409ق، ج2، ص454ـ458؛ مقریزی، ج1، ص122 و ج13، ص251ـ306) آن حضرت علاوهبراینکه خود به این مسئلۀ مهم توجه داشت همواره اصحابش را بر حفظ آرامش و سعۀصدر در مقابل این گروهها سفارش مینمود و تا میتوانست مدارا را در اولویت رفتارهای حکومتی و فردی خود قرار داده بود؛ حتی در دورانی که پیامبر( در مدینه دارای اقتدار نظامی شده بود نیز پای بند این اصل بود، تا مشرکان و یهود پیمان نشکستند، پایبند پیمان بود «وَ أَوْفُوا بِالْعَهْدِ إِنَّ الْعَهْدَ کانَ مَسْؤُلاً» (إسراء: 34).