چکیده:
لوطیها در شهر خرمآباد در حاشیهها و محلات پایین سکونت دارند و به مشاغل و فعالیتهای فرودستانه مشغولاند. فرهنگ کلیِ جامعه با به-حاشیهراندن این خردهفرهنگ از آن یک دیگریِ فرودست ساخته است که توان انطباق خود با تحولات جامعۀ مدرن را ندارد. پرسش این است که لوطیها این طردشدگی اجتماعی را چگونه در متن خردهفرهنگ خود تجربه میکنند. پژوهش حاضر با اتکا به نظریۀ خردهفرهنگ مکتب بیرمنگام و با بهکارگیری روش مردمنگاری انتقادی کوشیده است تا تجربۀ طرد اجتماعی نزد لوطیهای شهر خرمآباد را تحلیل کند. از طریق مصاحبۀ فردی روایتهای بیست نفر از لوطیهای این شهر از تجربۀ طرد اجتماعی گزارش و از طریق تحلیل مضمونی تفسیر شده است. طبق روایت لوطیها، آنها بیش از هر چیز از روابط همسایگی، مشارکت اجتماعی، میدانهای آموزشی و ورزشی و از قلمرو سبک زندگیِ مدرن طرد شدهاند. و علل این طرد بسته به موقعیت میتواند اصرار بر تداوم پیشۀ مطربی، فقر بیننسلی، تحقیر اجتماعی، تلقی ذاتگرایانه از لوطیبودن، تابوی ناپاکی، کلیشههای رایج، نداشتن اصالت عشیرهای و نوع بازنمایی رسانهای باشد. این طردشدگی در زندگی لوطیها واجد پیامدهای گوناگون است، از جمله فرودستی اقتصادی، منع ازدواجهای برونگروهی، مهاجرت به شهرهای دیگر، سرخوردگی از پیشۀ نوازندگی، انزجار از فرهنگ کلیِ جامعه، کتمان هویت خویش و احساس زائد بودن. در چنین وضعیتی، لوطیها راه چاره را در مقاومتهای خردهفرهنگی میبینند،
Loties of Khoramabad live in suburbs and down town districts and do some trivial jobs. The dominant culture of society has marginalized this subculture and made it into a subaltern other that is not able to adopt itself to the developments of modern society. The main question is that how do Loties experience this social exclusion in the context of their own subculture. This research, relying on the subcultural theory of Birmingham school and using critical ethnography, attempts to interpret the experience of social exclusion among Loties. Twenty members of this subculture have been interviewed and the data have been analyzed through the technique of thematic analysis. The findings are categorized under “samples of social exclusion”, “contexts of social exclusion”, “consequences of social exclusion” and “subcultural resistance to exclusion”. The first category includes the exclusion of Loties from neighborhood interactions, social participation, the field of education and modern lifestyle. The second comprises of being traditional playing, intergenerational poverty, essentialism, believing in impurity of Loties and media misrepresentation. The third one also includes consequences like economic poverty, preventing out-group marriages, migration, withdrawing the job of playing, hatred of dominant culture, concealing real identity and feeling of being useless. In this situation, Loties understand that the only way to redemption is to resist dominant culture through their own subculture.
خلاصه ماشینی:
طبق روایت لوطیها، آنها بیش از هر چیز از روابط همسایگی، مشارکت اجتماعی، میدانهای آموزشی و ورزشی و از قلمرو سبک زندگی مدرن طردشدهاند،که علل این طرد بسته به موقعیت میتواند اصرار بر تداوم پیشۀ مطربی، فقر بین نسلی، تحقیر اجتماعی، تلقی ذاتگرایانه از لوطی بودن، تابوی ناپاکی، کلیشه های رایج ، نداشتن اصالت عشیرهای و نوع بازنمایی رسانه ای باشد.
ارتباط طرد اجتماعی و مقولۀ خردهفرهنگ آنجایی عیان می شود که درمییابیم «خردهفرهنگ ، خود، محصول تجربۀ فرودستی است و برای فرودستان توانی جمعی خلق میکند و اساساً فعالیت خردهفرهنگی را باید نوعی سیاست نمادین تجربه های فرهنگی یک گروه خاص تفسیر کرد» (٢٢ :١٩٩٣ ,Jefferson &Hall ).
این که لوطیها جایگاه و نقش اجتماعی خویش در مقام اعضای یک خردهفرهنگ را چگونه تفسیر میکنند؟ درک و احساس آنها دربارة نحوة مشارکتشان در تصمیم گیریها و سیاست گذاریهای جامعۀ پیرامون چیست ؟ زمینه ها و پیامدهای طرد اجتماعیشان را چگونه تفسیر میکنند؟ و راهکارهای مقابله با آن را در چه میدانند؟ پرسش های اصلی این پژوهش هستند.
اگر این فرض را مبنا قرار دهیم که روابط همسایگی یکی از انواع روابط ابتدایی انسانهای شهری است که فرصت ارتباط اجتماعی را برای ساکنان فراهم میآورد و ازاین جهت در تقویت انسجام شهر سهم مهمی دارد (یوسفی، ١٣٨٨)، باید اذعان کرد که لوطیها امکان برقراری این نوع ارتباط اجتماعی را ندارد و همین امر از همان ابتدا باعث میشود که بیشتر درون خردهفرهنگ خود محبوس شوند.
Subcultures, cultures and class: John Clarke, Stuart Hall, Tony Jefferson and Brian Roberts(pp.