چکیده:
هدف پژوهش حاضر مطالعه ی اختلالات نوشتاری و روش های بهبود آن است. نوشتن بهترین شیوه ی یادگیری و کامل ترین چرخه ی مهارتهای زبانی در بین انسان ها است. اختلالات نوشتاری یکی از شایع ترین اختلالات یادگیری در بین دانش آموزان (به ویژه دانش آموزان ابتدایی) است. علل فراوانی وجود دارد که چرا دانش آموزان در نوشتن دچار اختلالات زیادی هستند، اختلالاتی همچون ناهماهنگی حرکات چشم و دست، قرینه نویسی، جابجایی صدا ها و حروف. پژوهش حاضر از نوع تحقیقات کیفی بوده که با استفاده از روش پیمایشی و تکیه بر تکالیف کلاسی و منزل اطلاعات لازم را جمع آوری نموده و داده های گردآوری شده را با استفاده از تحلیل اسنادی و مرور متون مورد بحث و ارزیابی قرار داده است. یافته ها حاکی از اثر گذاری روش های درمانی اجرا شده (تقویت شنیداری، قالب گیری دست ها در حین نوشتن و نوشتن به کمک شن) بر روی بهبود نگارش دانش آموز می باشد.
خلاصه ماشینی:
همان طور که در تحقیقات و تألیفات پیشین همچون کتاب اختلالات نوشتاری (تبریزی، 1392) به مکانیسم های مورد نیاز برای نوشتن اشاره شده است، اینکه دانش آموز باید ابتدا ماهیچه های درگیر نوشتن او ماهیچه های دست و انگشتان تقویت شود و این امر با کمک بازی کردن با خمیر، یا شن بازی محقق می شود.
یا وقتی می گفتیم بچه ها سریع همه یک چشمتون را ببندید محمد چشم چپ را می بست با توجه به کتاب درمان اختلالات نوشتن (همان) این دانش آموز غلبه ی دیداری ندارد بنابراین باید برای تقویت آن راه حل های زیر را انجام می دادیم: * نقطه چین هایی رسم کردیم و از دانش آموز خواستیم مانند الگویی که ما انجام داده ایم او هم پیش برود * استفاده از یک عینک که طرف چپ آن با کاغذی پوشانده شده است تا بیشتر از چشم راست استفاده کند.
* با دو چشم باز ابتدا از او می خواهیم چشم راست را ببندد، در ابتدا دو کلمه به او نشان می دهیم سپس چشم چپ را ببندد سه کلمه دیگر به او نشان می دهیم بعداً از او خواستیم کلماتی را که با چشم راست دیده است بگوید و بنویسد (این عمل نیاز به جهت شناسی هم دارد به این معنا آیا دانش آموز طرف راست، چپ، بالا، پایین و زیر و بالا را تشخیص می دهد؟) راهکارهای تقویت ماهیچه ای (جسمی) و جهت شناسی * برای تشخیص جهت ها محمد باید یک هفته هر روز دانش آموزان سمت راست و سمت چپ خود را سر صف با صدای بلند نام می برد.