چکیده:
زمینه و هدف: تصویرسازیهای ادبی نو از مهمترین شگردهای شاعران برای اثبات قدرت و برتری خود بر سایر شاعران از گذشته تاکنون بوده و هست. دوره های مختلف ادبی و سبکهای گوناگون تا حد زیادی تحت تاثیر همین هنرنماییهای شاعران خلق شده است. تصویرهای شعری حافظ بی تاثیر در نقش او نیستند. در این پژوهش بر آنیم تا علل پرچمداری حافظ را از نظر تصویرسازی بررسی کنیم. به این منظور صرفا تصاویر ارائه شده از حافظ را از «چشم» معشوق مورد بررسی قرار داده ایم و سوالات پژوهش به این شکل مطرح میشود: حافظ در اشعارش چشم را چگونه بتصویر کشیده است؟ آیا از استعاره نوینی بهره گرفته است؟ درصورت منفی بودن پاسخ، استعاره کهن نرگس را چگونه بازنمایی کرده است؟
روش مطالعه: این مقاله براساس روش توصیفی-تحلیلی صورت گرفته است.
یافته ها: حافظ در بتصویر کشیدن چشم از همان استعاره کهن نرگس بهره گرفته است؛ اما ساختار این تصویر در ابیاتش در کنار صور خیال دیگر طراوت ویژه ای دارد. ظاهرا حافظ با اینکه اغلب از تصاویر کهن ماقبل خود در شعرش بهره گرفته، با شگردهای دیگری به نونمایی این تصاویر اقدام کرده و در ذهن مخاطب آن را نو نموده است.
نتیجه گیری: شگردهایی که حافظ برای تازه نمایی تصاویر کهن در اشعارش بکار گرفته، عبارتند از: تشخیص و جاندارپنداری، تناسب و تقابل، بازتوصیف و... . حافظ بیش از اینکه تصویر تازه خلق کند، تصاویر کهن را تازه نموده است.
BACKGROUND AND OBJECTIVES: New illustrations have been the main work
of various poets over time. This is not uncommon in Persian poetry. All poets
have strived for innovation .Among Persian-speaking poets, Hafez has snatched
the lead from others and is at the forefront of Persian poetry. In this research,
we want to examine the causes of this flagship in Hafez's poetry in terms of
illustration. For this purpose, we have only examined the images provided by
Hafez from the eyes of the beloved, and the research questions are as follows
How does Hafez portray the eye in his poems? Has he used a new metaphor? If
the answer is no, how does Hafez represent the ancient metaphor of Narges ?
The research hypotheses are as follows: Hafez uses the same ancient Narges
metaphor in depicting the eye; But the structure of this image has a special
freshness in its verses along with other imaginary forms .Apparently, although
Hafez has often used his previous images in his poetry; But with other tricks, he
has tried to discredit these images and has created a new one in the audience's
mind.
METHODOLOGY: This article is based on descriptive-analytical method.
FINDINGS: Most of these tricks include personification and characterization,
observance such as confrontation, retelling, and so on.
CONCLUSION: Hafez has refreshed the old images more than he has created a
new one, and this is the most important reason why Hafez's poetry is the whole
picture of Persian poetry .
خلاصه ماشینی:
به اين منظور صرفاً تصاوير ارائه شده از حافظ را از «چشم » معشوق مورد بررسي قرار دادهايم و سؤالات پژوهش به اين شکل مطرح ميشود: حافظ در اشعارش چشم را چگونه بتصوير کشيده است ؟ آيا از استعارة نويني بهره گرفته است ؟ درصورت منفي بودن پاسخ ، استعارة کهن نرگس را چگونه بازنمايي کرده است ؟ روش مطالعه : اين مقاله براساس روش توصيفي-تحليلي صورت گرفته است .
يافته ها: حافظ در بتصوير کشيدن چشم از همان استعارة کهن نرگس بهره گرفته است ؛ اما ساختار اين تصوير در ابياتش در کنار صور خيال ديگر طراوت ويژهاي دارد.
com ORIGINAL RESEARCH ARTICLE Various tricks to modernize the expression of a theme of special features of Hafez's speech Saghar Salmani Nejad Mehrabadi Department of Foreign Languages and Persian Literature, Khajeh Nasir al-Din Tusi University of Technology, Tehran, Iran.
گاه برخي از اين ابرسازهها، کهن مجازها و استعارههايي هستند که از قديم در حوزة ادبي و شاعرانۀ فارسي موجود بودهاند و وي با مهندسي دقيق سخن ، چنان از آرايه هاي مختلف در کنار هم بهره ميگيرد که هم در ساحت زبان و هم در حوزة معنا منجر به نوآوريها و هنرمنديهاي بيبديلي شده است .
اين همنوايي واژهها ازلحاظ صورت و معنا در اين بيت نيز بزيبايي خود را نشان داده است : هرکس که بديد چشم او گفت کو محتسبي که مست گيرد (همان، غزل١٤٧ ب ٩) حافظ براي انتساب صفت مستي به چشم که يک صفت کهنه و تکراري است ، از تشبيه مضمري بهره گرفته است و کلمات محتسب و مست را در کنار هم آورده تا نماي تازهاي از يک تصوير کهنه به مخاطب ارائه کند.