چکیده:
هدف: هدف از این مطالعه ارائه مدل ساختاری پیشبینی بهزیستی روانشناختی براساس عملکرد خانواده، خوشبینی و تاب آوری با میانجیگری کفایت اجتماعی و خودکارآمدی تحصیلی در دانشجویان بود. روش: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی با مدل معادلات ساختاری بود. از جامعه دانشجویان پردیس علامه طباطبایی ارومیه (ویژه خواهران) و پردیس شهید رجایی ارومیه (ویژه برادران) با روش نمونهگیری در دسترس، 250 نفر انتخاب و پرسشنامههای بهزیستی روانشناختی (ریف، 1989)، عملکرد خانواده مک مستر (اپستاین و همکاران، 1990)، خوشبینی (جهتگیری زندگی) (شییر و کارور، 1985)، تاب آوری (کونور و دیویدسون، 2003)، کفایت اجتماعی (فلنر، 1990) و خودکارآمدی تحصیلی (پاتریک و همکاران، 1997) را تکمیل کردند. یافتهها: یافتهها نشان داد که مدل ساختاری با دادههای گردآوری شده برازش قابل قبول دارد. تاب آوری و خوشبینی و کفایت اجتماعی و خودکارآمدی تحصیلی به صورت مثبت و معنادار و عملکرد خانواده به صورت منفی و معنادار (01/ 0>p) بهزیستی روان شناختی را پیشبینی میکردند. کفایت اجتماعی و خودکارآمدی تحصیلی به صورت مثبت و معنادار (01/ 0>p) رابطه بین تابآوری و خوشبینی و به صورت منفی و معنادار (01/ 0>p) رابطه بین عملکرد خانواده و بهزیستی روان شناختی را میانجیگری میکرد. نتیجهگیری: بر اساس نتایج میتوان گفت برنامه آموزشی سرزندگی تحصیلی میتواند راهکار اجرایی مناسبی جهت افزایش خودکارآمدی تحصیلی، بهزیستی روانشناختی، خوش بینی، تاب آوری و کفایت اجتماعی دانشجویان باشد.
Aim: The aim of this study was to present a structural model for predicting psychological well-being based on family performance, optimism and resilience mediated by social adequacy and academic self-efficacy in students. Methods: The method of this study was descriptive-correlation with structural equation model. From the students of Allameh Tabatabaei Campus in Urmia (women’s branch) and Shahid Rajaei Campus in Urmia (male’s branch) using convenient sampling method, 250 individuals were selected and psychological well-being questionnaires (Reef, 1989), McMaster family performance (Epstein et al., (1990), complemented optimism (life orientation) (Shearer and Carver, 1985), resilience (Connor and Davidson, 2003), social adequacy (Flanner, 1990), and academic self-efficacy (Patrick et al., 1997) were administered. Findings: The results showed that the structural model has an acceptable fit with the collected data. Resilience, optimism, social adequacy and academic self-efficacy were positively and significantly and family performance was negatively and significantly (p Conclusion: Based on the results, it can be said that the educational vitality of the educational program can be a good executive strategy to increase academic self-efficacy, psychological well-being, optimism, resilience and social adequacy of students.
خلاصه ماشینی:
(صفحات 149-179) چکیده مقاله مستخرج از رساله دکتری میباشد هدف: هدف از این مطالعه ارائه مدل ساختاری پیشبینی بهزیستی روانشناختی براساس عملکرد خانواده، خوشبینی و تاب آوری با میانجیگری کفایت اجتماعی و خودکارآمدی تحصیلی در دانشجویان بود.
از جامعه دانشجویان پردیس علامه طباطبایی ارومیه (ویژه خواهران) و پردیس شهید رجایی ارومیه (ویژه برادران) با روش نمونهگیری در دسترس، 250 نفر انتخاب و پرسشنامههای بهزیستی روانشناختی (ریف، 1989)، عملکرد خانواده مک مستر (اپستاین و همکاران، 1990)، خوشبینی (جهتگیری زندگی) (شییر و کارور، 1985)، تاب آوری (کونور و دیویدسون، 2003)، کفایت اجتماعی (فلنر، 1990) و خودکارآمدی تحصیلی (پاتریک و همکاران، 1997) را تکمیل کردند.
بنابراین، با توجه به مطالب گفته شده پژوهشگر هدف اصلی این پژوهش را ارایه مدل ساختاری پیشبینی بهزیستی روانشناختی براساس عملکرد خانواده، خوش بینی و تاب آوری با میانجیگری کفایت اجتماعی و خودکارآمدی تحصیلی در دانشجویان قرار داده است.
همچنین پژوهشگر درصدد رسیدن به این سؤال است که آیا بهزیستی روانشناختی براساس عملکرد خانواده، خوش بینی و تاب آوری با میانجیگری کفایت اجتماعی و خودکارآمدی تحصیلی در دانشجویان قابل پیشبینی میباشد؟ روش پژوهش پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش گرداوری اطلاعات توصیفی با روش همبستگی بود.
در مدل ساختاری این پژوهش چنین فرض شده بود که عملکرد خانواده، تاب آوری و خوش بینی هم به صورت مستقیم و هم با میانجیگری کفایت اجتماعی و خودکارآمدی تحصیلی را پیشبینی میکند.
Friborg O, Barlaug D, Martinussen M, Rosenvinge JH, Hjemdal O.