چکیده:
روابط میان خزران و اعراب که در دوران خلیفۀ دوم شروع شده بود در دوران خلفای اموی نیز، اغلب با جنگهای شدید، ادامه یافت. اما در دوران عباسیان از شدت نبردهای آنان کاسته شد و مناسبات تجاری و فرهنگی نیز رونق یافت. ساختار قدرتمند دولت خزر و اتحاد آن با بیزانس مانع پیشروی اعراب در قفقاز شد.
The relationships between Khazars and Arabs began during the second caliph’s period. It also continued in the Umayyad era, often with intense wars. But in the Abbasid era, the intensity of their wars decreased, and commercial and cultural relations flourished. The robust structure of Khazar’s state and its alliance with the Byzantine Empire prevented the Arab’s progress in the Caucasus.
خلاصه ماشینی:
اگر چه گفته مي شود که عربها و ترکان خزر براي اولين بار در دوره حکومت عمر با يکديگر مواجه شده اند اما [بايد گفت ] براي نخستين بار برخورد جدي آنان در دوره حکومت عثمان اتفاق افتاد۲ و پس از اين دوران، به خصوص، در زمان امويان همواره ميان اين دو حکومت جنگ و درگيري برقرار بود.
بيزانس خزر را، به عنوان وفادارترين متحد خود، در برابر حملات اعراب، انتخاب کرد و تلاش نمود روابط خود را با اين دولت به طور دوستانه حفظ کند.
برخوردهايي که به صورت درگيريهاي مرزي ميان اعراب و خزران در دوره عمر شروع شده بود، از دوره عثمان به بعد شدت گرفت و طي اين درگيريها هر دو سپاه هر از گاهي بر يکديگر چيرگي مي يافتند.
آنان با بررسي دقيق اشتباهات خود شروع به ارزيابي دلايل شکست هايشان نمودند و به اين نتيجه رسيدند که اگرچه براي مدت طولاني هيچ نيرويي نتوانسته بود آنان را شکست دهد اما در عوض، خودشان نيز موفق به شکست اعراب نشده بودند.
دوره امويان به قتل رسيدن عثمان و وقوع جنگ هاي ميان معاويه و [حضرت] علي [ع] سبب شد تا مسلمانان با مشکلات داخلي مواجه شوند و به ناچار از فتوحات و سياست خارجي خود غافل شوند و بيزانس را، که چنين فرصت هاي براي حمله مغتنم مي شمرد، فقط با پرداخت خراج متوقف کنند.
Hüseyin Ali Dakuki, “Dört Halife Devrinde Araplar ve Hazarlar”, çev: Faruk Toprak, Türk Kültürü Araştırmaları, 1987.
Hüseyin Ali Dakuki, “Dört Halife Devrinde Araplar ve Hazarlar”, çev: Faruk Toprak, Türk Kültürü Araştırmaları, 1987.