چکیده:
طایفه گرایی و وجود احساسات و روحیات قوی طایفه گرایی، که از ویژگی های ساختار سنتی و ایلی و قبیله ای می باشد. این پژوهش با هدف سنجش نقش طایفه گرایی بر احساس امنیت اجتماعی شهروندان شهر ایذه انجام گرفته است. پژوهش حاضر از نظر زمانی، مقطعی از نظر نحوه ی اجرا، پیمایش و از نظر نوع کاربردی است. جامعه آماری پژوهش، افراد بالای 15سال شهر ایذه که تعداد آن ها مطابق سرشماری 1395«68115»نفر می باشد که از این تعداد 384نفر با استفاده از فرمول کوکران و به روش نمونه گیری دو مرحله ای سیستماتیک و تصادفی انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته است که اعتبار آن از طریق محتوا و پایایی آن از طریق محاسبه آلفای کرونباخ سنجیده شده است و اطلاعات به دست آمده از طریق آزمون هایT،F و ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره تحلیل شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد میزان احساس امنیت در بین مناطق دوگانه شهری ایذه متفاوت است. بین طایفه گرایی و احساس امنیت رابطه معکوس و معناداری وجود دارد. بدین معنا که هر چه میزان طایفه گرایی بالاتر می رود میزان احساس امنیت کاهش می یابد. همچنین افراد با پایگاه اجتماعی اقتصادی بالاتر میزان احساس امنیت بالاتری دارند. تحلیل رگرسیون چند متغیره نشان داد که متغیرهای پایگاه اجتماعی اقتصادی، مناطق شهری و طایفه گرایی حدود 1/7 درصد تغییرات احساس امنیت را در این شهر تبیین می کند. دامن زدن به طایفه گرایی آثار و پیامدهای مخربی زیادی دارد که یکی از آن ها کاهش امنیت اجتماعی شهروندان می باشد بنابراین لازم است که همگرایی در بین طوایف ترویج شود.
خلاصه ماشینی:
بررسی رابطه طایفهگرایی و احساس امنیت اجتماعی (مورد مطالعه شهروندان شهر ایذه) اکبر زارع شاهآبادی 1 ، مهران بندری 2 ، زهره فریدونیان 3 1 دانشیار گروه جامعه شناسی دانشگاه یزد (نویسنده مسئول ) 2 دانشجوی دکتری جامعه شناسی بررسی مسائل اجتماعی ایران، دانشگاه شهید چمران اهواز 3 کارشناس ارشد جامعه شناسی چکیده طایفهگرایی و وجود احساسات و روحیات قوی طایفهگرایی، که از ویژگیهای ساختار سنتی و ایلی و قبیلهای میباشد.
این امر اگر چه محاسنی از قبیل: همبستگی، حس وفاداری و روحیهی تعاون و همکاری را در گروههای انسانی تحکیم و تقویت میکند، اما پیامدهای زیانبار فراوانی نیز به دنبال دارد از جمله: استمرار و تداوم ساختار سیاسی سنتی و حفظ قدرت و نفوذ رهبران و نخبگان سنتی، مانعی بزرگ در تحول سیاسی جامعه و گسترش نهادهای مدنی قلمداد میشود تشدید احساسات و عواطف طایفهای، سبب میشود تا همبستگی اجتماعی میان اعضاء طوایف به شدت تضعیف گردد و فضای دوستی، صمیمیت و همدلی را به نزاع، تفرقه، کشمکش، اتلاف وقت و فرصتها و هدر رفتن و تخریب سرمایه و نیروی انسانی تبدیل نماید یکی از آثار شوم طایفه گرایی، نزاعهای دسته جمعی میباشد که هر ساله خسارتهای مادی و فرهنگی فراوانی به اشخاص و جامعه وارد میکند که بعضا قابل ترمیم و جبران نیستند(اورکی، 1394: 98).
حسین زاده و همکاران(1390) با عنوان بررسی جامعه شناختی عوامل موثر بر میزان گرایش به نزاع دسته جمعی(مورد مطالعه شهر اهواز)نشان دادند بین تعلق به جامعه قبیلهای و گرایش به نزاع دسته جمعی رابطه وجود دارد و از بین متغیرهای آزموده شده(پایگاه اقتصادی- اجتماعی، احساس آنومی، محرومیت نسبی، کنترل اجتماعی، خواستگاه خانوادگی و تعلق به جامعه قبیلهای)، تعلق به جامعه قبیلهای بیشترین تاثیر را گرایش به نزاع دسته جمعی داشته است.