چکیده:
زنانه نویسی، یعنی جنسیتی کردن ادبیات بر اسـاس تجربه و نگاه زنانه. اغلب فارسی زبانان وجود تفاوتهای زبانی مرد و زن را تا حدودی در زبان فارسی تایید میکنند، اما با این همه، تفکیک زبان مردانه از زنانه و بازشناسی گفتار مرد از زن چندان آسان نیست. در هر زبانی برخی از سازههای زبانی در گفتمان یکی از دو جنس مذکر و مونث رواج بیشتری دارد. هر یک از دو جنس زن و مرد ساختارهای زبانی متفاوتی را به کار میبرند. زنان نویسنده با تاکید بر نقش اجتماعی و ذهنیت زنانه، کوشیدهاند از زنان تصویری واقعی ترسیم نمایند که این تصویر با سیمای زن در آثار مردان متفاوت است. از جملۀ این نویسندگان، خانم منیرو روانیپور است که در این پژوهش سعی شده است، خصوصیات و مشخصـات بارز فن نویسـندگی این نویسنده با تاکید بر لایههای سبک زنانه بررسی و تحلیل شود. سبک زنانه در لایهی فرم، سادهنویسی، جزیینگری، رویانگاری را در داستان پدید میآورد و در لایهی محتوا مباحثی چون مردستیزی، خویابی، گلایه از فراموششدگی تاریخی زن را مطرح میسازد. در رمان «کولی کنار آتش» نیز زنانه نویسی در لایههای زبانی آوایی، واژگانی و نحوی تجلی یافته است و در دیگر زمینههای مربوط به فرم، شاهد ساده نویسی، غلبهی کنایه و تعریض و استعاره پردازی هستیم.
خلاصه ماشینی:
با توجه به اینکه در چند دهه ی اخیر ، زنان نویسنده نیز ، حضوری فعال و موفقیتی چشمگیر داشته اند و آثارشان نه اگر هم سنخ ، اما بیگمان هم سنگ و هم سطح نویسندگان مرد بوده است ، بنابراین برای آشنایی بیشتر با ادبیات زنان ، بررسی و تحلیل داستان - هایشان اهمیت زیادی پیدا میکند.
«میرقصید ، دست ها کشیده رو به آسمان ، به تنش پیچ و تابی می داد ، موهای سیاه و بلندش را در هوا پریشان می کرد و با آهنگ نی که عوض می شد ، می چرخید ، پاهایش را محکم به زمین می کوبید و مانند شعلۀ آتشی نیلگون که باد به جانبش تاخته باشد ، تن جوان و زنده اش را به سوی مانسی می کشید و آرام آرام با حرکت ریز شانه ها روبه رویش می نشست ، نفسی تازه می کرد» (ص ١).
٦- محتـوای نوشـتار زنـان آیا محتوای نوشتار زنان باید با مردان تفاوت کند تا آن را از نوع ادبیات زنانه بشماریم ؟ برخی از عقایدی که در سه دهـه ی اخیـر در رمان نویسی فارسی رواج یافته ، از این دست است : ٦-١- بغض تاریخی از فراموش شدگی زن : تأکید بر یک فراموشی عمدی در آثار ادبی و نقد فمینیست ها ، بسیار به چشم میخورد.
به کار و تلاش زنان و خودکفـایی اقتصادی آنان در رمان های روانیپور بسیار تأکید شده است و اینکه یک زن با تلاش و کوشـش بتوانـد روی پـای خـود بایسـتد و مخارجش را تأمین کند و دست نیاز به سوی دیگران دراز نکند (دستغیب ، ١٣٨٣: ٩١) .