چکیده:
در زمان کنونی پاردایم غالب در اندیشه سیاسی عبارت است از زبان، لذا در این پژوهش به این شکلگیری امر سیاسی که کلیت بخش و هستی شناختی است توجه میشود، مسئله اصلی این مقاله آن است که در تحلیل گفتمان انتقادی نسبت بین دموکراسی و امر سیاسی چگونه است؟ برای پاسخ به این مسئله از روش گفتمانی لاکلا و موفه استفادهشده است که بر این مبنا تکثر گفتمانها در این شیوه توجه میشود و یافته این مقاله عبارت است از اینکه ازآنجایکه در تحلیل گفتمان علت و معلول و ذاتگرای نقشی ندارد و گفتمانها درنتیجه غیریت سازی و توجه به دیگری شکل میگیرد لذا امور بهصورت تصادفی و در اثر موقعیت با یکدیگر مفصلبندی میشوند و امر سیاسی و دموکراسی شکل میگیرد که صلب نیست و با تغییر موقعیت دگرگون میشود و در اثر ایجاد مفصلبندیهای جدید تغییر مینماید و باعث بروز شکلگیری گفتمانهای جدید میشود و گفتمانهای رقیب همواره وجود دارند و از تعارض و تکثر این گفتمانها دموکراسی رادیکال شکل میگیرد بر مبنای تبدیل دوست و دشمن به رقیب و ایجاد نوعی همبستگی که منجر به حذف نمیشود... همچنین تبارشناسی گفتمان انتقادی باعث میشود که تفاوتها و تشابههای این روش بیان شود و به نیچه بهعنوان تاثیرگذار در این روش توجه شود. پرسش این تحقیق عبارت است از اینکه: در تحلیل گفتمان انتقادی لاکلا و موفه و شکلگیری دموکراسی رادیکال، چه عواملی دخیل میباشند؟ و فرضیه این مقاله عبارت است که: در شکلگیری دموکراسی رادیکال ازنظر لاکلا و موقه زبان و امر سیاسی از طریق ایجاد منطق تفاوت و نه هم ارزی که در لیبرالیسم یا سوسیالیسم به کار میرود، عامل مهم در تبدیل انتاگونیسم (دشمنی) به اگونیسم (رقابت) است و این به دلیل وجه بازی گونه. سیاست با جمع جبری غیر صفر است.
The main issue of this article is that in the analysis of critical discourse, the
relationship between democracy And what about political affairs? To
answer this question, Laclau and Mouffeh's discourse method has been
used, on the basis of which the plurality of discourses in this method is
considered. As a result, alienation and attention to the other are formed, so
things are articulated randomly and as a result of the situation, and political
and democratic affairs are formed, which are not rigid and change with the
change of It changes due to the creation of new articulations and causes the
formation of new discourses, and rival discourses always exist, and from the
conflict and multiplicity of these discourses, a radical democracy is formed
based on the transformation of friend and foe into rival. And ancestry is a
kind of solidarity that does not lead to elimination. Also, the genealogy of
critical discourse causes the differences and similarities of this method to
be expressed and Nietzsche to be considered as influential in this method.
The question of this research is: What factors are involved in the analysis of
Laclau and Mouffe's critical discourse and the formation of a radical
democracy? And the hypothesis of this article is that: the formation of a
radical C-democracy in terms of Laclau and the language and the CIA by
creating the logic of difference and not the equivalence used in liberalism or
socialism, is an important factor in the transformation of antagonism
(Enmity) is to agony (competition) and this is because of the game-like
aspect. Politics with non-zero sum algebra.
خلاصه ماشینی:
تبارشناسي تحليل گفتمان انتقادي و شکل گيري دموکراسي راديکال ازنظر موفه معزالدين باباخاني تيموري ١ - زهرا نيک پور٢ - عصمت زرچيني 3 تاريخ دريافت : ١٤٠٠/١١/٠٦ تاريخ پذيرش : ١٤٠١/٠١/١٥ چکيده در زمان کنوني پاردايم غالب در انديشه سياسي عبارت است از زبان ، لذا در اين پژوهش به اين شکل گيري امر سياسي که کليت بخش و هستي شناختي است توجه مي شود، مسئله اصلي اين مقاله آن است که در تحليل گفتمان انتقادي نسبت بين دموکراسي و امر سياسي چگونه است ؟ براي پاسخ به اين مسئله از روش گفتماني لاکلا و موفه استفاده شده است که بر اين مبنا تکثر گفتمان ها در اين شيوه توجه مي شود و يافته اين مقاله عبارت است از اينکه ازآنجايکه در تحليل گفتمان علت و معلول و ذات گراي نقشي ندارد و گفتمان ها درنتيجه غيريت سازي و توجه به ديگري شکل مي گيرد لذا امور به صورت تصادفي و در اثر موقعيت با يکديگر مفصل بندي مي شوند و امر سياسي و دموکراسي شکل مي گيرد که صلب نيست و با تغيير موقعيت دگرگون مي شود و در اثر ايجاد مفصل بندي هاي جديد تغيير مي نمايد و باعث بروز شکل گيري گفتمان هاي جديد مي شود و گفتمان هاي رقيب همواره وجود دارند و از تعارض و تکثر اين گفتمان ها دموکراسي راديکال شکل مي گيرد بر مبناي تبديل دوست و دشمن به رقيب و ايجاد نوعي همبستگي که منجر به حذف نمي شود...