چکیده:
اصطلاح حاشيه نشيني در كشورهاي در حال توسعه به محلات فقير نشين اطلاق ميشود .فقر علل اصلي حاشيه نشيني است .حاشيه نشيني در اطراف شهرهاي بزرگ به وجود آمده است که ساكنين اين مناطق به علل گوناگون نتوانسته اند جذب نظام اقتصادي-اجتماعي شهر شده تا از خدمات و امكانات شهر استفاده نمايند. شكل گيري حاشيه نشيني در شهر ايلام به سال ١٣٤٠ برميگردد و عمدتاً در محدوده جنوب و جنوب شرق شهر شكل گرفته اند. از جمله محلات حاشیه نشین شهر ایلام می توان به محله سبزی آباد ،بانبور وبانبرز اشاره کرد.كه عمده ترين پیامد، آن رواج آسيب هاي اجتماعي، گسترش شهر در زمين هاي پست و نامناسب و تخريب زمينهاي كشاورزي است. هدف از اين پژوهش، بررسی حاشيه نشيني در شهر ايلام و ارائه راهكارهاي اجرايي براي مقابله با اين پدیده است. . در این پژوهش از روش اسنادی _کتاب خانه ای استفاده شده است و ابتدا به تعاریفی از حاشیه نشینی پرداخته وسپس به بررسی عوامل مرتبط با این پدیده در شهر ایلام می پردازد در پایان راهکارهایی جهت جلوگیری و تشدید این پدیده پیشنهاد ارائه می گردد.
the term suburbanization in developing countries refers to slums. poverty is the main cause of suburbanization. use the services and facilities of the city. the formation of suburbanization in the city of ilam dates back to the year 3 and they are mainly formed in the southern and southeastern part of the city. among the suburbs of ilam, we can mention sabziabad, banbur and banbarz neighborhoods. the main consequences are the spread of social harms, the expansion of the city in low and unsuitable lands and the destruction of agricultural lands. the purpose of this study is to investigate marginalization in ilam city and provide executive strategies to deal with this phenomenon. . in this research, the documentary-library method has been used and first defines marginalization and then examines the factors related to this phenomenon in the city of ilam. finally, solutions to prevent and intensify this phenomenon are proposed.
خلاصه ماشینی:
حاشيه نشيني در اطراف شهرهاي بزرگ به وجود آمده است که ساکنين اين مناطق به علل گوناگون نتوانسته اند جذب نظام اقتصادي - اجتماعي شهر شده تا از خدمات و امکانات شهر استفاده نمايند.
شکل گيري هسته هاي اوليه حاشيه نشيني(محلات سه گانه سبزي آباد, بان بور و بان برز) به طور منطقي در نزديکترين فاصله به مرکز شهر شکل گرفته اند تا جائيکه به مرور زمان همان هسته هاي اوليه اکنون يا داراي کمترين تفاوت با ساير بافت هاي متعارف شهري هستند و يا اينکه تشخيص آنها بعنوان سکونتگاه غيرمتعارف بسيار مشکل است .
اما همزمان با شروع مهاجرت هاي روستا ـ شهري به واسطه تقويت مرکزيت ايلام بعنوان يک نقطه شهري، گسترش شهر در اطراف بافت قديمي آغاز شد و برخي از روستاهاي نزديک شهر قديم در درون اين محدودة توسعه ادغام گرديدند.
محدوده شهر بين سال هاي ١٣٦١ تا ١٣٦٧ گسترش محدودة اين دوره عمدتا به شکل پيوسته بوده که در ادامه بافت شهر شروع به رشد نموده است .
محدوده شهر بين سال هاي ١٣٦٨ تا ١٣٧٥ تا آغاز اين دوره اغلب توسعه در شهر ايلام يا به شکل ارگانيک بوده و يا بواسطه تفکيک اراضي توسط افراد فاقد صلاحيت شکل گرفته است .
اين گسترش علاوه بر افزايش جمعيت شهر، ناشي از عدم کارايي سياستهاي تحديد بافت فيزيکي شهر و حتي رها شدن اين سياست ها از يک سو و واگذاري زمين هاي حاشيه اي براي ساخت و سازهاي مسکوني و شهري از طرف ديگر بوده است .