چکیده:
باور به خدای متعال، نخستین اصل از اصول اعتقادی دین مبین اسلام و از عوامل اصلی نیل انسان به کمال و سعادت ابدی است. این پژوهش در پی پاسخ به این پرسش است که باور به خدای متعال، چه نقشی در کمال گرایشی انسان دارد. نگارندگان این نوشتار که به روش نقلی ـ تحلیلی به این مسئله پرداختهاند و با استناد به آیات قرآن کریم و به روش تفسیر موضوعی به این نتیجه رسیدهاند که خداباوری میتواند در موارد متعددی در امیال و گرایشهای انسان باورمند به خداوند، اثرگذار باشد و او را در مسیر نیل به سعادت ابدی یاریکند؛ آن موارد عبارتند از: تعدیل غریزۀ جنسی، تعدیل مالدوستی، عطوفت و مهربانی پدر و مادر نسبت به فرزندان و بالعکس، تسلیم شدن در برابر حق، محبت و دوستی، جهتدادن به خوف و رجاء، ایجاد اطمینان و آرامش روانی.
Belief in the Almighty God is the first doctrinal principle in the religion of Islam and one of the main factors in achieving perfection and eternal happiness. This research seeks to answer the question as to what role belief in the Almighty God plays in human’s tendency towards perfection. The authors of this narrative-analytical article have used the method of thematic interpretation and referred to the verses of the Holy Quran to come to the conclusion that, in many cases, belief in God can be effective in faithful people’s desires and tendencies and their path to eternal happiness. These effects include adjusting the sexual instinct, adjusting love of wealth, affection and kindness of parents towards their children and vice versa, surrendering to the right, love and friendship, giving direction to fear and hope, creating confidence and peace of mind.
خلاصه ماشینی:
نگارندگان اين نوشتار که به روش نقلی ـ تحليلي به اين مسئله پرداختهاند و با استناد به آيات قرآن کريم و به روش تفسير موضوعي به اين نتيجه رسيدهاند که خداباوري ميتواند در موارد متعددي در اميال و گرايشهاي انسانِ باورمند به خداوند، اثرگذار باشد و او را در مسير نيل به سعادت ابدي ياريکند؛ آن موارد عبارتند از: تعديل غريزۀ جنسي، تعديل مالدوستي، عطوفت و مهرباني پدر و مادر نسبت به فرزندان و بالعکس، تسليم شدن در برابر حق، محبت و دوستي، جهتدادن به خوف و رجاء، ايجاد اطمينان و آرامش رواني.
ايمان و باور به خدا سبب ميشود اين ميل، کنترل شده و به کمال مطلوب خويش برسد؛ ازاينرو خداوند در وصف مؤمنان و خداباوران ميفرمايد: «وَ الَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حافِظُونَ إِلَّا عَلى أَزْواجِهِمْ أَوْ ما مَلَكَتْ أَيْمانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ» (مؤمنون: 5ـ6)؛ و همان كسانى كه دامانشان را (در امور جنسى) حفظ مىكنند؛ مگر در مورد همسرانشان يا آنچه (از كنيزان) مالك شدهاند، كه در حقيقت آنان (در اين موارد) سرزنش نمىشوند.
بنابراين مؤمنان و خداباوران در پرتو ايمان و باور به خداوند، گرايش و ميل جنسي خود را در مسير صحيح هدايت ميکنند (مؤمنون: 5ـ7) در مقابل، عدم باور به خداي متعال يا غفلت از او موجب ميشود انسان در کنترل اين ميل فطري دچار انحراف گردد.