چکیده:
از موضوعاتی که در متون اسلامی مورد تاکید قرار گرفته، آداب دوستی است؛ این موضوع در بسیاری از منابع اسلامی در ضمن عناوینی همچون آداب معاشرت، معیارهای دوستی، فضایل اخلاقی مطرح شده است. یکی از ابعاد مربوط به این موضوع، چگونگی آموزش این آداب به کودکان است، که بهصورت مستقل مورد توجه قرار نگرفته است. مقالۀ حاضر کوشیده تا گامی هرچند کوچک در این جهت برداشته و با استفاده از متون اصیل اسلامی راهکارهایی را برای آموزش آداب دوستی به کودکان معرفی کند. مقاله با استفاده از روش توصیفی ـ تحلیلی به بررسی، دستهبندی و تحلیل آموزههای اسلامی آداب دوستی پرداخته و یافتههای خود را بهصورت ذیل بهعنوان راهکارهای آموزش آداب دوستی به کودکان معرفی کرده است: الف. آموزش عملی؛ یعنی الگوبودن والدین در قالب دوستی: 1. با خود کودکان و 2. رفتار دوستانه با دوستان؛ ب. آموزش زبانی مشتمل بر راهکارهای توصیههای عام، مصداقی و معرفی الگو؛ ج. ترکیب آموزش زبانی و عملی؛ د. تلاش والدین در جهت گزینش دوستان خوب.
خلاصه ماشینی:
کودکان، والدين، آداب دوستی، آموزش آداب دوستی، مهارت مقدمه دوستی و انتخاب دوست موضوعی است که آثار آن در زندگی فردی و اجتماعی انسان قابل انکار نيست؛ بههمين جهت در متون اسلامی علاوه بر آنکه به داشتن و افزودن آن تأکيد شده، ضابطهمندي آن بيشتر مورد توجه متون ديني قرار گرفته است؛ تاآنجاكه براساس آموزههاي اسلامي، انتخاب دوست نهتنها بهعنوان عامل مؤثر در سرنوشت انسان در اين دنيا تلقي گرديده؛ بلكه سرنوشت زندگي جاويدانه و اخروي انسان را هم تحت تأثير قرار ميدهد؛ بنابراين داشتن دوستان خوب و واجد معيارهاي اسلامي، سلامت زندگي دنيا و آخرت شخص را بهدنبال دارد و برعکس، داشتن دوستان فاقد معيارهای اسلامی، زندگی دو جهانی شخص را با خطر جدی روبهرو میکند.
پس انتخاب دوست يا دوستان شايسته از ناشايسته، در سلامت زندگی يک ضرورت اجتنابناپذير است؛ که بهموجب آن جا دارد اوليا، مربيان دينی و مخصوصاً والدين از آغاز کودکی کودکان به اين مهم توجه داشته و تلاش کنند آداب و معيارهای اسلامی دوستی را به کودکان آموزش دهند، تا دوستیهای آنها با همان آداب و معيارهای اسلامی شکل گرفته و افکار، رفتار و بهطور کلی شخصيت آنها را تحت تأثير قرار دهد.