چکیده:
محرمات نکاح در میان پیروان ادیان با قاعده های متفاوت وجود دارد. اما دین اسلام محرمات نکاح را یک امر جدی اخلاقی اجتماعی و شرعی دانسته است. بنابر این به جزئیان در این مورد پرداخته و چارچوب مشخس را برای محرمات نکاح تعیین کرده است که محرمات نکاح با کدام شرایط صورت می گیرد و چرا این شرایط بریا ازدواح معتر است. در این تحقیق احکام فقهی مرتبط با محرمات نکاح در فقه امامیه در محرمات عقد دائم و موقت مطرح شده و مطالعه محرمات نکاح و شرایط آن با ذکر مراحل و موارد حقوقی و الزامی آنها در فقه امامیه مورد بررسی قرار گرفته است. از امتیازات این روش که بیانگر ضوررت این اثر می باشد این است که نگارنده در قالب دو بخش به بررسی محرمات پرداخته است.
خلاصه ماشینی:
)تمام کساني که از طريق نسبت بر فرد حرام مي شوند از طريق رضاع نيز حرام مي شوند و همچنين به سبب قرابت بالمصاهره ، نکاح بر برخي افراد عينا بر مرد حرام مي شود مثل مادر اجداد زن و با برخي افراد در صورت جمع کردن مثل جمع کردن بين دو خواهر،نکاح با زني که در زوجيت ديگري است مانند زن معتده باطل است و در صورت نزديکي باعث حرمت ابدي مي شود و در صورتي که محرم با علم به حرمت عقد نکاح را منعقد کند و مرد زوجه حره اش را سه طلاق دهد که در بين آنها ازدواج مرد ديگري واقع نشود زن بر او حرام مؤبد مي شود.
و اگر زني پسر يا دختري را از شير شوهر واحدي ده مرتبه شير دهد و زن ديگري آن دو را از شير شوهر ديگري ده مرتبه شير بدهد نکاح آن دو با هم حرام نمي شود (چون شرط اتحاد فحل نيست )) (شيخ طوسي ،١٤٠٧،ص ١٩٣) ((صورت ششم : هر گاه از مرد دوم حامله شود ولي شيرش در همان حال سابق بماند و تغييري نيابد و نسبت به گذشته اضافه نشود و قطع نگردد باز هم به شوهر اولش منسوب ميشود، حتي اگر نسبت به گذشته اضافه شود و اضافه شدن آن را به حاملگي او از مرد دوم نسبت داد باز هم اين شير به شوهر اول منسوب است ، زيرا حاملگي حکم گذشته را از بين نميبرد، و استصحاب در حال خود باقي است .