چکیده:
امروزه بازیهای فضای مجازی کسبوکاری سودآور شناخته میشود که ابعاد اقتصادی گسترده ای دارد. از جمله ابعاد اقتصادی این بازیها حقوق مالکانۀ کاربران یعنی «حساب کاربری» و «امتیازات کسبشده» در بازیها است. ازآنجاکه تولیدکنندگان بازیهای فضای مجازی در وضعیت برتری نسبتبه کاربران قرار دارند و معمولا با درج شروطی به نفع خود در «شرایط استفاده از خدمات» مسئولیت خود را در حفظ حسابها و امتیازات کاربران و ارائۀ پشتیبانی از بازیها محدود میکنند و اختیار پایاندادن به بازی را برای خود محفوظ میدارند، همواره حقوق مالکانۀ کاربران در موقعیت متزلزلی قرار می گیرد. در حقوق ایران، در نبود قوانین خاص، قاعدۀ لاضرر را از دو جهت می توان برای حمایت از حقوق کاربران بهکار برد. از یک سو، بر اساس قاعدۀ منع سوءاستفاده از حق، سازندگان بازی حق ندارند به قصد اضرار یا با اتخاذ تصمیمات نامتعارف در اعمال حق موجب تضییع حقوق مالکانۀ کاربران شوند. از سوی دیگر، میتوان از قاعدۀ لاضرر لزوم جبران خسارت وارده به حقوق مالکانۀ کاربران را، که بر اساس قواعد دیگر مسئولیت مدنی قابلجبران نباشد، استنباط کرد.
Nowadays, cyber games are a profitable business with wide economic dimensions, including the property rights of gamers, i.e., “Accounts” and “Points”. Since the producers of cyber games are in a superior position to the gamers, by including terms in terms of Service, they usually limit their responsibility for protecting users’ accounts and points, providing support for the games, and reserving the right to terminate the game. For these reasons, the property rights of gamers are always in a precarious position. In Iranian law, due to the absence of specific laws, we can use the rule of “No-Loss” to protect users’ rights in two ways. On the one hand, according to the rule of “abuse of rights”, the producers have no right to damage the property rights of gamers to cause harm or make unconventional decisions in exercising the right. On the other hand, it is possible to deduce from the rule of "No-Loss" the compensation for the damage caused to the property rights of gamers, which cannot be compensated based on other rules of civil liability.
خلاصه ماشینی:
Terms of service با توجه به اين که کاربران اين بازيها بر اساس قواعدي به بازي ميپردازند که شرکت سازنده به صورت يک طرفه تنظيم ميکند و پذيرش آن ها از سوي کاربر شرط ورود به صفحۀ بازي است ، اين پرسش مطرح ميشود که پذيرش اين شروط تا چه حد در تضاد با حقوق مالکانۀ آن هاست و چه راهکارهاي حقوقي براي حمايت از حقوق مالکانۀ کاربران در مقابل شرکت هاي سازندٔە بازيها وجود دارد.
٢. اعمال قاعدٔە منع سوءاستفاده از حق در حمايت از کاربران بازيهاي فضاي مجازي اجراي حق براي استفاده از اختياري است که به صاحب آن داده شده است ، اما صاحب حق در اين استفاده آزاد و داراي امتياز مطلق نيست ؛ بلکه امتياز او نسبي و محدود به مباني اجتماعي حق است و رعايت حقوق ديگران کم وبيش براي حق هرکس محدوديت ايجاد ميکند؛ در نتيجه هيچ کس نميتواند به بهانۀ اجراي حق و در پناه استفاده از اختياري که قانون به او اعطا کرده است به ديگري زيان برساند (کاتوزيان ، ۱۳۹۵، ص ۳۱۲).
از آنچه بيان شد چنين استنباط ميشود که ، در راستاي حمايت از حقوق مالکانۀ کاربران در بازيهاي فضاي مجازي، از دو جهت ميتوان به قاعدٔە لاضرر استناد کرد؛ از يک سو، بر اساس قاعدٔە منع سوءاستفاده از حق ، اعمال حق به نحو نامتعارف ممنوع است و دادگاه ميتواند حکم به منع اين اقدامات صادر کند و از سوي ديگر، اگر ضرري به کاربران وارد شده باشد، اين ضرر بايد جبران شود.