چکیده:
بیوتروریسم، به هرگونه اقدام وحشتزا و آسیبرسان گفته میشود که با استفاده از آزادسازی یا انتشار عمدی عوامل بیولوژیک شدیداً بیماریزا شامل انواعی از میکروارگانیسمها و یا سموم بیولوژیک، انجام پذیرد. با تهدیدات فزاینده تروریسم، لازم است که خطر مواجه با انواع میکروارگانیسمها بهعنوان یک ابزار قدرتمند تهاجم و تهدید، جدی گرفته شود. این مقاله، به توضیح مفهوم جنگافزارهای بیولوژیک و روند توسعه تاریخی آن، با تأکید بر تلاشها برای کنترل تکثیر این نوع تسلیحات در طول زمان میپردازد. اثرات بالقوه بیماریهای مسری بر روی مردم و نیروهای نظامی، از 600 سال قبل از میلاد شناختهشده بود. استفاده از قربانیان طاعون بهعنوان سلاح در جنگهای قرونوسطی و توسعه آبله بر ضد بومیان در آغاز کشف قاره آمریکا، توسعه جنگافزارهای بیولوژیکی در جریان جنگ جهانی اول، دوم و دوران جنگ سرد و حتی در آغاز هزاره سوم، همگی نشان از اهمیت استراتژیک قدرت بازدارندگی میکروارگانیسمهای بیماریزا برای برتریجویی بعضی دولتها و فرقهها داشته و دارد. تلاشهای تاریخی در استفاده از بیماریهای عفونی بهعنوان جنگافزار بیولوژیکی، نشان میدهد که تمایز بین رخ داد طبیعی اپیدمی یک بیماری عفونی و وقوع آن درنتیجه یک حمله بیولوژیکی عمدی، بسیار مشکل است. توافقات بینالمللی برای کنترل توسعه جنگافزارهای بیولوژیک همچون پروتکل 1925 ژنو و کنوانسیون منع توسعه، تولید و ذخیرهسازی تسلیحات باکتریولوژیک و توکسینی نیز نتوانسته مانع بهکارگیری جنگافزارهای بیولوژیک منجر گردد. لذا مقاله حاضر افزایش آگاهی مردم بهویژه متصدیان امور پزشکی و مسؤولین کشور میباشد.
Bioterrorism is any form of intimidation that involves the release or deliberate release of highly pathogenic biological agents, including a variety of microorganisms or biological toxins. With the growing threat of terrorism, it is necessary to take seriously the risk of exposure to a variety of microorganisms as a powerful tool of aggression and threat. This article explains the concept of biological warfare and its historical development, with an emphasis on efforts to control the proliferation of these weapons over time. The potential effects of infectious diseases on people and the military have been known since 600 BC. The use of plague victims as weapons in medieval wars and the development of smallpox against Native Americans at the beginning of the American continent, the development of biological weapons during World War I, II, and the Cold War, and even the beginning of the third millennium, all indicate the strategic importance of microbial inhibition. Pathogenicity has been and is for the supremacy of some states and sects. Historical attempts to use infectious diseases as biological warfare tools show that it is very difficult to distinguish between the natural occurrence of an infectious disease epidemic and its occurrence as a result of a deliberate biological attack. International agreements to control the development of biological weapons of war, such as the 1925 Geneva Protocol and the Convention against the Development, Production and Storage of Bacterial and Toxin Weapons, have also failed to prevent the use of biological weapons of war. Therefore, the present article is to increase the awareness of the people, especially those in charge of medical affairs and officials of the country.
خلاصه ماشینی:
مباني نظري طبقه بندي عوامل ميکروبي از نظر ميزان خطر کاربرد در تسليحات بيولوژيک مرکز کنترل و پيشگيري از بيماري ها در آمريکا (CDC)، عوامل ميکروبي مورداستفاده در سلاح هاي بيولوژيک را برحسب ميزان خطر حاصـل از کـاربرد آن هـا، در سـه طبقـه C،A،B قـرار داده اسـت (جدول ١): حتي در دوز پايين ، به شدت سمي و از A عوامل گروه طريق آئروسل به سرعت در بين افراد اجتماع قابل انتشار و سرايت هستند؛ واکسن مؤثري عليه آن ها در اختيار نيسـت و در صـورت به کارگيري ، توانايي کشتار و آسيب زايي فراواني دارنـد.
در جريان اين جنگ ، گزارش هاي متواتر از تلاش آلمان ها براي انتقال اسب ها و گاوهاي تلقيح شده با باکتري هاي بيماري زا، همچون باسيلوس آنتراسيس (سياه دلايل عمده اي وجود دارد که وجود يک برنامه تسليحات بيولوژيکي مخفي در آلمان طي جنگ جهاني اول را تأييد مي کند.
در ايالات متحده آمريکا يک برنامه پژوهش و توسعه تسليحات بيولوژيکي تحت مديريت يک سازمان غيرنظامي (the War Reserve Service) در سال ١٩٤٢ در کمپ دتريک مريلند شروع شد (اين مکان امروزه با نام فورت دتريک شناخته ميشود و انستيتوي تحقيقات پزشکي ارتش امريکا در زمينه بيماري هاي عفوني ميباشد).
به دنبال پايان يافتن برنامه مذکور، سازمان United States Army Medical Research Institute of USAMRIID Infectious Diseases پايه گذاري شد تا ارتش امريکا بتواند تحقيقات باز و غير طبقه بندي شده در زمينه توسعه دفاع پزشکي را در مقابل هر نوع حمله بيولوژيک احتمالي ادامه دهد (١٤، ١٣).