چکیده:
واقعیت های راهبردی جمهوری اسلامی ایران موید این موضوع است که مجموعه ای از تهدیدهای گوناگون نرم افزاری و سخت افزاری فراروی امنیت ملی ایران وجود دارد. دشمنان جمهوری اسلامی ایران از همان ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی در پی ساقط کردن آن بوده و با ایجاد تهدیدهای گوناگون همواره در جهت تضعیف آن اقدام نمودند. نرسیدن به اهداف و فقدان کارایی شیوه های مرسوم سبب شد تا دشمن در سالهای اخیر در یک چرخش آشکار الگوی منازعه خود علیه ایران را تغییر داده و تهدید علیه امنیت ملی اشکال و ابعاد نوینی به خود گیرد؛ که با مفهوم سنتی تفاوت زیادی پیدا کرده است. با توجه به اینکه یگان های پدافندی باید به گونه ای سازماندهی شوند تا پاسخگوی تهدیدات خاص کنونی بوده و برای روبرو شدن با تهدیدات آینده نیز دائما روزآمد باشند؛ نویسنده در این مقاله، ضمن بررسی و ارزیابی تهدیدهای پیشروی قرارگاه پدافند هوایی، اقدام به تهدیدشناسی در قالب تهدیدهای نوظهور هوایی و تاثیر آنها بر ابعاد و ماموریت های قرارگاه پدافند هوایی نموده است؛ تا با نگاهی تحلیلی و شناخت دقیق تر عوامل تهدیدزا و بررسی تاثیر آنها بر قدرت دفاعی این قرارگاه، گامی موثر در خنثی سازی تهدیدهای دشمن برداشته باشد.
Futurists believe that "the maritime world in 2030 will be almost unrecognizable due to the growing trend of globalization and the emergence of emerging countries, the demand for new resources and increasing consumers"; So the oceans will remain in political and national and international economic considerations and ultimately of great strategic importance. The future of the Navy will continue to be of strategic importance, with ocean space, economic challenges, legal disputes, climate change due to new geopolitical considerations, shifting power in the Indo-Pacific region, and the opening of the Arctic. Increased exploitation of marine resources and reliance on maritime territory to preserve population and support economic and social development leads to environmental tensions and political frictions. In view of the above, the authors argue in this article that for the reasons listed above, the naval position will become increasingly prominent in the future.
خلاصه ماشینی:
اجراي اين عمليات که داراي صـــحنه عمليات گســـترده از دورترين فواصـل خارج از کشـور به عمق فضـاي داخلي کشـور اسـت ، با تکيه کامل بر طرح ريزي هاي حسـاب شـده در به کارگيري سـلاح هاي زمين پايه و تغيير در تاکتيک هاي گسـترش با محور قرار دادن تهديد، شـکل و ماهيت آن و تغيير در تفکر گسـترش هاي سـامانه هاي برد بلند و متوسـط از عمق داخل کشـور به سـمت نواحي نزديک به مرز و درگيري از دوردسـت به لحاظ احتمال عدم وجود هواپيماهاي رهگير و جبران اين مهم با پوشــش ســامان ههاي زمين پايه موجود و تغيير در الگوي گسـترش جنگ افزارهاي توپخانه اي براسـاس محوريت دفاع از نقطه آسـيب پذير و اصـل زود درگير شــدن از ســويي و بالا بردن تحرک يگان هاي زمين به هوا، خوداتکايي، ســرعت عمل کارکنان ، چابکي عمليات و جابه جايي ســريع تجهيزات ، پشــتيباني رزمي، بهره گيري از وضــعيت جغرافيايي، توانايي فني اجراي عمليات در شـرايط ويژه جنگ الکترونيک و پوشـش برد سـلاح هاي پدافند هوايي از سـوي ديگر و تاکتيک هاي روزآمد آفند و پدافند غيرعامل ، توسـعه نيروي انسـاني جهت اجراي عمليات رزمي و پشــتيباني پدافند هوايي با به کارگيري نيروهاي آموزش ديده ميســر مي باشد.