چکیده:
با پیشرفت جوامع و حرکت به سمت مدرنیزه شدن، موزهها نیز به سمت تکنولوژی قدم برداشتهاند. امروزه موزهها دیگر تنها به نمایش آثار تاریخی گذشته نمیپردازند، بلکه در تلاش هستند تا جامعه را با واقعیات کنونی آشنا کنند و ضمن حرکت به سمت جامعهای مدرنتر و آیندهای پیشرفتهتر، نقش موثرتری نسبت به گذشته ایفا نمایند. موزههای تکنولوژی نوعی از موزههای نوین هستند و به دنبال نمایش دورنمایی از آینده، همراه با تجربه عینی هستند. اهداف اصلی این پژوهش، بررسی و طبقهبندی موزههای سنتی و نوین و مقایسۀ آنها از سه بعد کالبدی، عملکردی و اجتماعی، واکاوی شاخصهای موثر در معماری موزۀ نوین و ارائه در قالب مدل مفهومی و تحلیل مولفههای مستخرج از مدل مفهومی در طراحی موزه آیندۀ دبی به عنوان یک موزۀ نوین میباشد. روش پژوهش حاضر، توصیفی- تحلیلی است و گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانهای-اسنادی و میدانی انجام شده است. در گام نخست، مکتوبات در زمینۀ انواع موزهها (به خصوص موزههای نوین) مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته، تفاوت موزههای سنتی و نوین مرور شده و عناصر تاثیرگذار در معماری داخلی موزههای نوین در قالب مدل مفهومی استخراج گشته است. سپس به منظور آشنایی با پیشرفت موزههای نوین، با توجه به مولفههای ارائه شده در مدل مفهومی، به بررسی نمونۀ موردی (موزۀ آیندۀ دبی) پرداخته شده است. یافتهها نشان میدهد موزهها به دو دستۀ موزههای سنتی و موزههای نوین تقسیم شده و شاخصهای تاثیرگذار در معماری موزۀ نوین، شامل «تکنولوژی، دوستدار محیط زیست، نور طبیعی و مصنوعی، پالت رنگ، تزیینات، فضای جمعی، سازه و تاسیسات» میباشند. موزۀ آیندۀ دبی نیز به عنوان یک موزۀ نوین، با هدف دستیابی به پایداری از کانسپتهای متعددی برای هر یک از شاخصهای موزۀ نوین، بهره برده است و مهمترین آنها، استفاده از ابزارهای مدلسازی پارامتریک جدید در طراحی سازه از شاخص تکنولوژی میباشد.
As societies evolve and modernize, museums have also shifted to technology. Nowadays, museums are no longer only displaying the historical works of the past, but they are trying to familiarize society with the current realities and while moving towards a more modern society and a more advanced future, they play a more effective role than in the past. Technology museums are a kind of modern museum and seek to show a view of the future, as well as objective experience. The main goals of this research are to investigate and classify traditional and modern museums and compare them from three physical, functional, and social dimensions, to analyze the effective indicators in modern museum architecture and to present in the form of a conceptual model and analyze the components extracted from the conceptual model in the design of the future museum of Dubai. It’s a new museum. The current research method is descriptive analytics, and information was collected in the form of library documents and fields. In the first step, the literature on the types of museums (especially modern museums) has been reviewed and analyzed, the difference between traditional and modern museums has been reviewed, and the influential elements in the interior architecture of modern museums have been extracted in the form of a conceptual model. Then, in order to learn more about the progress of modern museums, based on the components presented in the conceptual model, a case study (Future Museum of Dubai) was reviewed. The findings show that museums are divided into two categories, traditional museums and modern museums, and the influential indicators in modern museum architecture include “technology, environment-friendly, natural and artificial light, color palette, decorations, public space, structure, and facilities”. As a new museum, the future museum of Dubai, with the aim of achieving sustainability, has used several concepts for each of the indicators of the new museum, and the most important of them is the use of new parametric modeling tools in the design of the structure of the technology index.
خلاصه ماشینی:
يافته ها نشان مي دهد موزه ها به دو دستۀ موزه هاي سنتي و موزه هاي نوين تقسيم شده و شاخص هاي تأثيرگذار در معماري موزة نوين ، شامل «تکنولوژي ، دوستدار محيط زيست ، نور طبيعي و مصنوعي ، پالت رنگ ، تزيينات ، فضاي جمعي ، سازه و تأسيسات » مي باشند.
موزة آيندة دبي نيز به عنوان يک موزة نوين ، با هدف دست يابي به پايداري از کانسپت هاي متعددي براي هر يک از شاخص هاي موزة نوين ، بهره برده است و مهمترين آن ها، استفاده از ابزارهاي مدل سازي پارامتريک جديد در طراحي سازه از شاخص تکنولوژي مي باشد.
بررسي موزة هنرهاي معاصر تهران ، نشان داد که معمار اين پروژه براي اولين بار از عناصر فرمي شاخص در طرح خود استفاده نکرده است و بنابراين نمي توان آن را از اين حيث «اصيل » به حساب آورد، اما علي رغم شباهت هاي ظاهري ، مي توان چهار معيار ديگر «سرمشق گيري ، خلاقيت و نوآوري در ترکيب ، صراحت و صداقت ، پيوند و اثرگذاري بر زمينه و جامعه » را در طرح موزه مورد شناسايي قرار داد و آن را واجد دريافت صفت «معتبر» دانست شهپرنيا و نيکمقدم (١٣٩٨)، در مقاله اي با عنوان «سامانه هاي نوري طبيعي ارگونوميک در موزه هاي هنري» به اين نتيجه دست يافتند که نور به عنوان عامل بنيادين ادراک بينايي ، يکي از راه هاي ارتقاء عملکرد موزه و لذت بخش کردن فضا براي انسان است .