چکیده:
حالات و عواطف انسانی و عوارض طبیعی و اخلاقی که آدمی را به خود دچار میکند از دیرباز در زمینۀ آثار ادبی ظهور و بروز داشتهاند. مفهوم «رنج» از دیرباز در هیئت آثار ادبی بازنمایی شده است، اما در ادوار و اعصار گوناگون ماهیتهای متفاوتی داشته است. رنج جسمانی و مادی امری جدا از رنج اندیشه و هر دوی اینها جدا از تعب و رنج ناشی از فقدانهای سیاسی و اجتماعی هستند. مقالۀ حاضر با تبیین ماهیت رنج و جایگاه آن در ادبیات قدیم و جدید کوشیده با روش تطبیقی و رویکرد توصیفی-تحلیلی این مضمون را در اشعار ناصرخسرو و پروین اعتصامی بررسی نماید. نتایج بحث نشان میدهد که وجه مادی رنج در اندیشۀ ناصر خسرو اندک بوده و جای آن را رنج ناشی از فقدان اندیشه و خرد و رنجهای معنوی انسان در زمین که ناشی از فاصلۀ او با خداوند است، گرفته است. اعتصامی به این رنجها بیاعتنا نیست، اما نگاه خاصی نیز به رنجهای ناشی از مسائل سیاسی و اجتماعی و همچنین تنهایی انسان در عصر جدید دارد. نقطۀ عطف کار دو شاعر واکاوی رنج و تعب ناشی از بیخردی است و مهمترین تفاوت آنها را میتوان در همین بعد سیاسی و اجتماعی دید که پروین را متناسب با افق اندیشۀ دوران و گفتمانهای انتقادی زمانهاش از ناصر خسرو متمایز میکند.
Human states and emotions and the natural and moral effects that afflict man have long appeared in the field of literary works. The concept of "suffering" has long been represented in literary works. But in different eras, "suffering" has had different natures. Physical and material suffering are separate from the suffering of thought, and both are separate from the suffering caused by political and social losses. The present article explains the nature of suffering and its place in the old and new literature and tries to observe this theme in the poems of Naser Khosrow and Parvin Etesami with a comparative method and a descriptive-analytical approach. The results of the discussion show that the material aspect of suffering in Nasser Khosrow's thought is small and has been replaced by suffering due to the lack of thought and wisdom and spiritual suffering of man on earth due to his distance from God. Strike is not indifferent to these sufferings; but he also has a special view on the sufferings caused by political and social issues, as well as human loneliness in the new age. The turning point of the work of the two poets is suffering and ignorance due to irrationality, and the most important difference between them can be seen in this political and social dimension, which distinguishes Parvin from Nasser Khosrow in accordance with the horizon of thought and critical discourses of his time. he does.
خلاصه ماشینی:
تبیین بازنمایی مفهوم رنج در اشعار ناصر خسرو و پروین اعتصامی عاطفه اصلانی راجعونی ١ ثوراله نوروزی داودخانی ٢ خدابخش اسدالهی ٣ محمدرضا شاد منامن ٤ چکیده حالات و عواطف انسانی و عوارض طبیعی و اخلاقی که آدمی را به خود دچار میکند از دیرباز در زمینۀ آثار ادبی ظهور و بروز داشته اند.
نقطۀ عطف کار دو شاعر واکاوی رنج و تعب ناشی از بیخردی است و مهمترین تفاوت آنها را میتوان در همین بعد سیاسی و اجتماعی دید که پروین را متناسب با افق اندیشۀ دوران و گفتمان های انتقادی زمانه اش از ناصر خسرو متمایز میکند.
پیشینۀ تحقیق جستجو در آثار تحقیقاتی دانشگاهی نشان میدهد که این بحث در هیچ پژوهشی در مقام موضوع پرداخته نشده ، اما خود مفهوم درد و رنج در آثار ادبی دیگر به صورت انفرادی یا تطبیقی در برخی مقالات مورد توجه قرار گرفته است .
در این قسمت به چند مورد اصلی اشاره میشود: مصطفی گرجی و دیگران (١٣٨٩) در مقاله ای با عنوان «مفهوم درد و رنج در نگاه شاعران زن معاصر (با تأکید بر اشعار فروغ فرخزاد و سیمین بهبهانی)» چنین تحلیل کرده اند که درد و رنج به عنوان یکی از وجوه برجستۀ تراژیک زندگی، از جمله مسائلی است که هر انسانی در طول حیات خود با آن مواجه بوده و یا خواهد شد.
تفاوت و تازگی پژوهش حاضر این است که برای نخستین بارُ بعد سیاسی و اجتماعی رنج را در اشعار ناصر خسرو و پروین اعتصامی مورد تأکید قرار داده است .