چکیده:
این پژوهش با هدف بررسی تفاوت جنسیتی در انزوای اجتماعی دانشآموزان متوسطه دوم شهر یاسوج در زمان شیوع کووید19 انجام شد. این روش پژوهش ازجمله پژوهشهای غیرآزمایشی و از نوع علی- مقایسهای (پس رویدادی) است. جامعه آماری شامل دانشآموزان متوسطه دوم در سال تحصیلی 1400-1399 شهر یاسوج که بر اساس جدول مورگان 322 نفر به روش نمونهگیری خوشهای مرحلهای انتخاب شدند. شرکتکنندگان بهوسیله مقیاس تنهایی (UCLA) مورد ارزیابی قرار گرفتند. در تجزیهوتحلیل از آزمون t برای دو گروه مستقل جهت مقایسه میانگینهای دو گروه استفاده شد. بر اساس یافتههای این مطالعه، تفاوت معنیداری بین انزوای اجتماعی دانشآموزان دختر و پسر در زمان شیوع کووید 19 وجود دارد. فاصلهگذاری اجتماعی در زمان شیوع کووید19 دانشآموزان را تحت تاثیر قرارداد، با افزایش محدودیتها، میزان انزوای اجتماعی دانشآموزان نیز بیشتر میشود.
The Purpose of this study was to investigate the gender differences in the social isolation of high school students in Yasuj during the outbreak of Covid 19. This research is kind of non-empirical and casualcomparative (ex post facto) studies. The statistical population of including high school students in the education year 1399-1400 in Yasuj, 322 students from the abovecommunity were selected by multi-stage cluster sampling method based on Morgan table. The participants were evaluated through the loneliness scale of University of California at LosAngeles(UCLA). For the comparison of the two group averages, the student\'s t-test was used. Fordata analyzing; used. According to the findings of this study, There is a significant difference between the social isolation of girls and boys students at the timeof the outbreak of Covid 19. (P<0.001). students Social distancing affected at the time of the Covid 19 outbreak, and as limitations increased, so did the students\' social isolation.
خلاصه ماشینی:
انزوای Hui Azhar Dagnino Anguita Escobar Cifuentes Singh Torales Higgins Castaldelli-Maia Ventriglio Banerjee Rai Wilson Krueger Arnold Schneider Kelly Stickley Koyanagi اجتماعی دارای دو بعد ذهنی و عینی است که با درگیری اجتماعی، انسجام اجتماعی و سرمایه اجتماعی، ازخودبیگانگی، احساس تنهایی و کنارهگیری نزدیکی مفهومی دارد (نیازی، کارسنجی، سخایی و حسین زاده آرانی، 1396).
طبق بررسیهای Loades Chatburn Higson-Sweeney Shafran García Jaramillo Tariku Sprang Silman وانگ و همکارانش بین سلامت روان و انزوای اجتماعی ارتباط زیادی وجود دارد لذا هر چه میزان تنهایی بیشتر باشد آسیب بهسلامت روان نیز افزایش پیدا میکند (وانگ 1 و همکاران، 2017)، بهطورکلی انزوای اجتماعی، خطر افسردگی و اضطراب را در نوجوانان افزایش میدهد و همچنین از نظر عاطفی دچار مشکل میشوند (دجونگ گیرولد 2 ، 1998).
بررسیها نشان میدهد که بین انزوا و بهداشت روان کودکان و نوجوانان ارتباط واضحی است و مداخلاتی خاص برای کاهش اثرات منفی بر بهزیستی روان وجود دارد، عوامل عملی و استراتژی های روانشناختی که به ارتقا سلامت روان کودکان و نوجوانان در زمان شیوع ویروس کووید19 کمک میکند مانند ایجاد فاصلههای فیزیکی با حفظ ساختار، افزایش کمیت و کیفیت شبکههای اجتماعی و پشتیبانی از کودکان و Tull Edmonds Scamaldo Richmond Rose Beck Clark Masi Chen Hawkley Cacioppo نوجوانان (لدوس و همکاران، 2020).