چکیده:
منطقه 22 تهران در سالیان اخیر همواره با چالش سیاستی زمین و مسکن روبرو بوده است و بهخصوص با افزایش جمعیت و گسترش بلندسازیها و برجهای مسکونی و پیامدهای آن، توجه به عوامل مؤثر در عدم موفقیت این سیاستها همواره مورد توجه بوده است که در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفته است. این پژوهش از نوع توصیفی-تحلیلی و جامعه آماری پژوهش شامل کارشناسان و مدیران شهرداری منطقه 22 تهران بود. بدین منظور از روش نمونهگیری غیرتصادفی ساده و در دسترس استفاده شد که 38 نفر در این مطالعه مشارکت داشتند. به منظور اولویتبندی گویهها و شاخصهای مورد مطالعه، از میانگین رتبهای طیف لیکرت استفاده شد. آنالیز دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS22 انجام شد. نتایج تحقیق نشان داد که میزان عوارض جهت صدور پروانه ساختمانی با میانگین 84/3 مهمترین سیاست مداخله دولت در مدیریت شهرسازی بود. همچنین، بر اساس نظرات پاسخگویان، آشفتگی تصمیمگیری و عدم وجود رویه مشخص به دنبال تغییر و تحولات سیاستهای زمین شهری و مسکن و نوسانات اخیر در قیمت زمین و مسکن با میانگین 21/4 مهمترین عامل مؤثر بر عدم موفقیت و کارآیی سیاستهای زمین و مسکن در منطقه 22 تهران بود.
District 22 of Tehran has always faced the challenge of land and housing policy in recent years, especially with the increase in population and the expansion of residential towers and its consequences. Attention to the factors contributing to the failure of these policies has always been considered important. This study was descriptive-analytical and the statistical population included municipality experts and managers in district 22 of Tehran. For this purpose, non-random sampling methods were used and 38 individuals participated in this study. To prioritize the items and indices, the Likert scale was used. Data were analyzed using the SPSS software. The results showed that the rate of complications for issuing a building permit, with a mean of 3.84 was the most important policy of government intervention in urban management. Also, according to the respondents, confusion about the decision and the lack of specific procedures following changes in urban land and housing policies as well as the recent fluctuations in land and housing prices, with a mean score of 4.21 were the most important factors influencing the non-efficiency of land and housing policies in district 22.
خلاصه ماشینی:
با توجه به اهمیت مطالب بیانشده، سؤالاتی که میتوان برای انجام این تحقیق در نظر گرفت و انجام پژوهش در راستای دستیابی به پاسخ این سؤالات میباشد که مهم ترین سیاست های مداخله دولت و شهرداری در منطقه موردمطالعه کدامند؟ و اینکه مهم ترین عوامل مؤثر بر عدم موفقیت و کارآیی سیاست های زمین و مسکن در منطقه ٢٢ تهران چیست ؟ مبانی نظری تعریف شهر «شهر سکونتگاه مجتمعی است با تعداد و تراکم معین و متناسب از جمعیت با بافت و ساختار کالبدی یکپارچه و به هم پیوسته اعم از محلات، کوی و یا مناطق مسکونی، فضاهای فرهنگی، بازرگانی و تولیدی (پیشه وری و صنعتی)، اداری، ارتباطی، کشاورزی و نظایر آنها که اکثریت ساکنان شاغل دائمی آن در مشاغل و فعالیت های غیر کشاورزی (دادوستد و بازرگانی، صنعت ، فعالیت های اداری و فرهنگی) به کار اشتغال داشته و بر اثر تمرکز تولید و خدمات فرامحلی، کانون سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، اداری، مواصلاتی، و مرکز مبادلات اقتصادی و تأمین نیازهای حوزه جذب و نفوذ پیرامون خود نیز می باشد (مؤمنی، ١٣٦٦: ٣٤).
پرسشنامه شامل دو بخش اطلاعات دموگرافیک و گویه های تخصصی مرتبط با موضوع پژوهش بود که در بخش اطلاعات دموگرافیک ، سن ، جنسیت ، تحصیلات، وضعیت تأهل و سابقه کاری قرار داشت و در ادامه بخش دوم پرسشنامه در سه حیطه و شامل سیاست های مداخله دولت و شهرداری در مدیریت شهرسازی، مهم ترین عوامل مؤثر بر عدم موفقیت و کارآیی سیاست های زمین و مسکن در منطقه ٢٢ تهران و طرحهای اجراشده در توسعه ناموزون شهری در منطقه مورد مطالعه بود.