چکیده:
هدف: دستیابی به توصیف عمیق و آسیبشناسانه از جامعهپذیری دانشگاهی دانشجویان دانشگاههای تهران، علامه طباطبایی و امیرکبیر و ارائه راهکارهای سیاستی جهت کاهش آسیبهای ناشی از فرایند جامعهپذیری دانشگاهی دانشجویان دکتری.روششناسی پژوهش: اتخاذ رویکرد کیفی و استراتژی استفهامی برای فهم و تفسیر تجربههای دانشجویان و ادراک ایشان از فرایند جامعهپذیری دانشگاهیشان و مصاحبههای عمیق نیمهساختیافته با 30 دانشجوی دکتری و 5 مدیر و برنامهریز دانشگاهی انجام شده است.یافتهها: ضعف فرهنگ نقدپذیری در اجتماعات دانشگاهی، ضعف در همبستگی اجتماعی لازم برای شکلگیری اجتماعات علمی، درونی نشدن اخلاقیات آکادمیک، ارتباط محدود محیط کسبوکار با دانشگاه که سبب ناکارآمدی یادگیری شغلی دانشجویان دکتری شده است، احساس بیارزشی علمی، ضعف در همکاری بینگروهی و بیندانشگاهی، ضعف در مرجعیت علمی اساتید نزد دانشجویان و ضعف همکاریهای علمی بینالمللی از جمله ادراکات دانشجویان است. از آنجا که در بیانیه دانشگاه بامسئولیت اجتماعی به آموزش و تربیت دانشجویانی با کیفیت بالا، دارای مواضع انتقادی، برخوردار از اصول اخلاقی والا، دارای اعتماد به نفس و دانشگاههایی با همکاریهای بینالمللی و همکاری با محیط کسبوکار اشاره کرده است، بنابراین یکی از الزامات تحقق نسل چهارم دانشگاه، جامعهپذیری موفق و کارآمد دانشجویان میباشد. توصیف عمیق از وضعیت موجود و ارائه راههایی جهت دستیابی به وضعیت مطلوب یکی از زمینههای دستیابی به دانشگاه بامسئولیت اجتماعی که از اهداف نظام آموزش عالی ما است، میباشد.
Objective: To achieve a deep and pathological description of the academic socialization of Tehran, Allameh Tabatabai and Amirkabir University students and to provide policy solutions to reduce the harms caused by the process of academic socialization of PhD students.Research Methodology: Adopting a qualitative approach and interrogative strategy to understand and interpret students' experiences and their perception of their academic socialization process and in-depth semi-structured interviews with 30 PhD students and 5 principals and programs. Tiny college done.Findings:weak social solidarity necessary for the formation of scientific communities, lack of internalization of academic ethics, limited business environment with the university that has caused inefficiency of doctoral students' professional learning, lack of scientific worthlessness, weak cooperation Interdepartmental and interdisciplinary, weakness in the scientific authority of professors among students and weakness of international scientific cooperation are among the students' perceptions. Because in the statement of the university with social responsibility to educate and train high quality students, have critical positions, have high moral principles, have confidence and universities with international cooperation, cooperation with the business environment He pointed out that therefore, one of the requirements for the realization of the fourth generation of the university is the successful and efficient socialization of students. An in-depth description of the current situation and providing ways to achieve the desired situation is one of the areas of achieving a socially responsible university, which is one of the goals of our higher education system.
خلاصه ماشینی:
از جمله ( مهدیه و همکاران ، ١٣٩٥؛ مظفری و همکاران ، ١٣٩٠؛ محسنی تبریزی و همکاران ، ١٣٨٩؛ یاماموتو و همکاران ، ٢٠١٦؛ رینی و فروسجل ، ٢٠١١) در این بررسیها نشان داده شد که عوامل موثر بر جامعه پذیری دانشجویان شامل ضعف نظام آموزشی و پژوهشی، ضعف جامعه پذیری دانشگاهی استادان ، بیکیفیتی تعاملات و همکاریهای علمی میان دانشجویان ، ایفای نقش محقق ، همکاریهای دانشگاهی، جو حمایتی برای فعالیت های پژوهشی، عوامل نهادی و ساختاری، فرهنگ ، قومیت و وضعیت اقتصادی-اجتماعی خانواده میباشد.
عدم مهارت کاربرد دانش ، ضعف در برقراری ارتباط میان مباحث تئوریکی آموخته شده با نیازها و چالش های جامعه ، آموزش ندیدن در بعد عملی دروس آموخته شده ، کاربردی نبودن بسیاری از رساله های دکتری، نبود برنامه پژوهشی برای دانشجویان حوزه علوم انسانی از ابتدای ورود به مقطع دکتری، توجه کمتر به آموزش روش تحقیق در برخی از رشته های تحصیلی، عدم آماده سازی دانشجویان در زمینه پژوهشی برای انجام پژوهش های کاربردی و برقراری ارتباط پژوهشی با سازمان ها و شناسایی مسائل و ارائه راهکارها و پیشنهادات سیاستی جهت حل این مسائل را از جمله چالش های خود در یادگیری پژوهشی در دوره دکتری عنوان میکنند.
از مزایای دستیاری آموزشی برای دانشجویان دکتری، کسب تجربه آموزش ، انگیزه برای مطالعه منابع بیشتر و به روزتر، تقویت رزومه تحصیلی، یادگیری عمیق تر مفاهیم تخصصی، توسعه مهارت های فردی و اجتماعی و استفاده از تجربیات اساتید در این زمینه ، ارتباط گیری با اساتید دیگر، افزایش اعتماد به نفس در حیطه تخصصی خود، یادگیری شیوه مدیریت کلاس ، مدیریت زمان ، نحوه تدریس و تعامل میباشد.
the university socialization process of doctoral students, the case study of Isfahan, Research and Planning Quarterly in Higher Education, 22(1), 45-73.