چکیده:
طرح تحول نظام سلامت به عنوان مهمترین دستاورد دولت روحانی تا واپسین روزهای ریاست جمهوری او خوانده میشد. این طرح با توجه به شرایط بینالمللی و داخلی کشور در عرصه بهداشت و درمان به عنوان اصلیترین برنامه دولت یازدهم در عرصه سیاست داخلی بلافاصله پس از آغاز به کار دولت کلید خورد و توانست عرصهای مستعد برای هویتسازی دولت فراهم آورد. این مقاله با اتخاذ چارچوب مفهومی سلامت و سیاست سعی در ترسیم این رابطه در سطح نظری دارد. روش تحلیل گفتمان تاریخی برای تحلیل مناسبات سیاسی در اجرای طرح تحول نظام سلامت به کار گرفته شده است. یافتهها نشان میدهد، دولت یازدهم از طریق چارچوب استراتژیک وضع نامطلوب موجود، پیشرفت و توسعه توانست حمایتهای گفتمانی لازم برای تصویب و اجرای طرح تحول نظام سلامت را فراهم آورد و تصور موفقیتآمیزی از اجرای طرح ایجاد کند. اما در ادامه از آن به عنوان ابزاری جهت مشروعیت بخشیدن به اقدامات دولت در عرصه سیاست خارجی، انتقاد به ساختار سیاسی و فرهنگی موجود در جامعه، حذف رقبا و منتقدان و بنا نهادن خودی مثبت و برساخت دیگری منفی در عرصه سیاسی استفاده کرد. اقدامی که به تدریج باعث واگرایی گفتمانی و از دست رفتن حمایتهای لازم برای اجرای طرح تحول سلامت شد و در عرصه بهداشتی و درمانی انسدادهای جدی را پیش آورد.
Health reform plan in iran was considered as the most important achievement of the Rouhani government until the last days of his presidency. Considering the international and internal conditions of the country in the field of health and treatment, as the main program of the 11th government in the field of internal politics, this plan was launched immediately after the government started working and was able to provide a suitable field for the government's identity. This article tries to draw this relationship at the theoretical level by adopting the conceptual framework of health and politics. The historical discourse analysis method has been used to analyze political relations in the implementation of the health reform plan. The findings show that, through the strategic framework of the current unfavorable situation, progress and development, the 11th government was able to provide the necessary discourse support for the approval and implementation of the health reform plan and create a successful impression of the implementation of the plan. But later on, he used it as a tool to legitimize the actions of the government in the field of foreign policy, to criticize the political and cultural structure in the society, to eliminate competitors and critics, and to build a positive self and build a negative other in the political field. An action that gradually caused the divergence of the discourse and the loss of necessary support for the implementation of the health reform plan and brought serious obstacles in the field of health and treatment.
خلاصه ماشینی:
, تهموري و بهرامي (١٣٩٥) , سياستگذاري سلامت , کيفي , نظام سلامت در ايران در پي خصوصيسازي و اتکا به پرداخت هاي مصرف کنندگان بوده است , راغفر و غلامي , هزينه هاي , کمي , از سال ١٣٦٣ تا ١٣٩٠ ضعيف تر شدن توان پژوهش , محققان , حوزه تمرکز , روش , يافته ها , (1392), سلامت , , حفظ يا بهبود سلامت افراد به ويژه در گروه هاي پايين در آمدي ديده شده است , قاراخاني (1391), سياستگذاري سلامت , کيفي , سياست سلامت متأثر از رويکرد سياسي دولت هاي بعد از انقلاب نيست .
دولت يازدهم از ابتدا اولويت هاي خود مبني بر کاهش هزينه هاي درماني، افزايش آرامش رواني ناشي از گسترش پوشش بيمه هاي سلامت ، توسعه عدالت در حوزه سلامت را مشخص کرد (امامي رضوي، ١٣٩٤: ٢٢٩) بدون آنکه نامي براي اين سياست ها در نظر گرفته شود همچنان بر اجراي طرح ناکام پزشک خانواده تأکيد مي شد که در اواخر دولت خاتمي اجرا شده بود.
وزارت بهداشت ، درمان وآموزش پزشکي حالا به عنوان بالاترين متولي سلامت با توجه به وظايف و مأموريت کلي و اسناد بالادستي از جمله برنامه پنجم توسعه و سند چشم انداز بيست ساله و با عنايت به سياست هاي کلي سلامت ، طرح تحول سلامت را با سه رويکرد حفاظت مالي از مردم ، ايجاد عدالت در دسترسي به خدمات سلامت و نيز ارتقاي کيفيت خدمات در دستور کار خود قرار داد (مؤسسه ملي تحقيقات سلامت جمهوري اسلامي ايران ، ١٣٩٤: ٨).