چکیده:
پژوهش حاضر با هدف بررسی روشهای کاهش اضطراب ریاضی دانش آموزان با تکیه بر دیدگاه روانشناسانه نظریههای اضطراب انجام شده است. یکی از عواملی که میتواند روند تحصیل ریاضیات و عوامل مثبت با آن را با اشکال مواجه کند اضطراب ریاضی است. بسیاری ریاضیات را یک درس سخت میشناسند. برای بسیاری با یک احساس قوی از شکست همراه است و خاطره آنها از ریاضیات مدرسه خاطره آزمایشها و امتحانها، سرخوردگی و ترس از "غلط درآوردن جواب" است. اضطراب ریاضی به عنوان یک حالت ناراحتی در زمانی که دانش آموز میخواهد تکالیف ریاضیاتش را انجام دهد، پدید میآید. علاوه بر این، احساس اضطراب میتواند منجر به وحشت، تنش، ناتوانی، اضطراب، خجالت، ناتوانی کنار آمدن، عرق کف دست، معده عصبی، اشکال در تنفس و از دست دادن توانایی تمرکز باشد. یک خطای رایج در امر آموزش ریاضیات، دادن تمرینهای زیاد، در زمانهای بسیار کوتاه است. تحقیقات نشان داده است که نیازی به حله مهی تمرینهای ارائه شده در کتاب درسی نیست. در حقیقت فعالیت آموزشی در کلاس درس بیان کننده ی نگرش معلمان در مورد یادگیری ست. روشی که دروس از طریق آن مورد بررسی قرار میگیرد، مباحث ارائه شده و سوالات، چگونگی دیدگاه معلم از نحوه ی انتقال موضوع به دانش آموز را نشان میدهد. با وجود تغییرات در کتاب درسی پایهی ششم ابتدایی و وارد شدن راهبردهای حل مساله در در فصول کتاب، این تغییرات، آن طور که باید در ذهنیت و باورهای معلمان وارد نشده است، و معلمان هم چنان طبق روش سنتی و باورهای قدیم، به آموزش ریاضیات به کودکان میپردازند. هنوز گمانشان بر این است که هرچه میزان تمرینات بیشتر باشد، یادگیری افزایش خواهد یافت. اگر چه در تحقیق حاضر سعی بر برطرف نمودن این محدودیت بود؛ اما فضای کلی حاکم بر کلاس مانع از کاهش اضطراب ریاضی در زمینه مولفه ی یادگیری آن میباشد. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که بیشترین تاثیر در کاهش خرده مقیاس اضطراب ارزیابی ریاضی و کمترین تاثیر در کاهش خرده مقیاس اضطراب معلم ریاضی صورت گفته است.